bassman wrote:Θα ήθελα να διευκρινήσω κάτι. Παλιά ήμουν ενάντια στην διεξαγωγή των διαγωνισμων του RBL για τον απλούστατο λόγο ότι έπιαναν πολλά και μεγάλα ψάρια τα οποία φυσικα ψοφούσαν και όταν έπιαναν κάποιο μεγαλύτερο τότε πετούσαν το πιο μικρό στα χωράφια (για να μην κουβαλούν το επιπρόσθετο βάρος) επειδή μετρούσαν στο διαγωνισμό μόνο 3 ψάρια. Όταν τελείωνε ο διαγωνισμός τότε πετούσαν στα σκουπίδια και όλα τα υπόλοιπα ψάρια. Καταλαμβαίνετε ότι μέσα σε 3 μέρες που διαρκούσε ο διαγωνισμός 20-25 ατόμων, σκοτώνωνταν πάρα πολλά λαβράκια, τα πλείστα εκ των οποίων ήταν μεγάλα επειδή οι άνθρωποι αυτοί είναι πολύ καλοί γνώστες του συγκεκριμένου ψαρέματος και ψαρεύουν σε όλα τα σημεία των φραγμάτων. Όταν μάλιστα ο διαγωνισμός γινόταν τον Μάρτιο-Απρίλιο τότε η ζημιά ήταν τεράστια.
Όταν άρχισε πέρυσι το catch & release η κατάσταση άλλαξε. Τα ψάρια επιστρέφονται στο νερό (με τις αναμενόμενες φυσικά απώλειες) και με την πάροδο του χρόνου η οργάνωση φαίνεται να γίνεται καλύτερη. Η προσπάθεια τους δείχνει να είναι ουσιαστική για να κρατήσουν τις απώλειες στο ελάχιστο. Παραμένει μόνο μια "μικρή" λεπτομέρεια. Η περίοδος αναπαραγωγής. Όταν διευθετηθει και αυτό, τότε δεν βλέπω άλλο αρνητικό σημείο.
Φίλε Bassman! Μια και θίγεις και το θέμα του παρελθόντος, θα πρέπει και εδώ να γίνουν κάποιες διευκρινήσεις, στην ιστορία των διαγωνισμών αυτών, ώστε άτομα όπως τον φίλο μας τον C&R να γνωρίζουν τι ακριβώς γινόταν.
Με τα άτομα του RBL γνωρίστηκα το 2004, και έζησα για πρώτη φορά τους διαγωνισμούς τους. Τότε τα φράγματα μας ήταν γεμάτα, τα λαβράκια υπερπολυπληθή, και αυτοί έρχονταν, έκαναν τον διαγωνισμό τους (τέλος Φεβράρη και Οκτώβρη ή Νιόβρη) και έφευγαν. Κατά την διάρκεια του 2004 και 2005 πράγματι κρατούσαν ΟΛΑ τα λαβράκια, και τα ζύγιζαν στο τέλος. Όπως γνωρίζεις, με κάποιο άλλο άτομο τον Νιόβρη του 2004 υποτίθεται "λαβαμε" μέρος, έτσι ζήασμε από κοντά τι γινόταν. Τα ψάρια ΔΕΝ ΤΑ ΠΕΤΟΥΣΑΝ (όπως λανθασμένα επικρατεί η άποψη, ίσως γιατί έβλεπαν μερικοί τις γαλάζιες σακκούλες που μύριζαν έντονα ψαρίλλα στους σκουπιδοτενεκέδες των πάγκων των υδατοφρακτών), αλλά μετά το ζύγισμα τα ψάρια διανέμονταν κυρίως στο προσωπικό των ξενοδοχείων στα οποία διέμεναν (υπ' όψιν τώρα παραπονιούνται οι υπαλλήλοι στα ξενοδοχεία!). Αν έπιαναν πέραν των τριών τα κρατούσαν όλα πάλι, κανείς δεν πετούσε ψάρια στα χωράφια. Αν κάποιος κυτάξει στο διαδίκτυο θα βρεί αρκετές από τις φωτογραφίες τους με το συνολικό αποτέλεσμα απλωμένο μπροστά τους, καθώς και κάποιες ατομικές όπως αυτή που έβαλες (η συγκεκριμμένη είναι από Ασπρόκρεμμο, τα δύο άτομα ποζάρουν με ΟΛΑ τα ψάρια, όχι μόνο τα δικά τους).
Αυτή η κατάσταση
ΔΕΝ ΗΤΑΝ ΑΠΟΔΕΚΤΗ για μένα προσωπικά. Είχα δύο επιλογές με το θέμα αυτό. Ή να τους "πολεμήσω" μέσω άρθρων, ιστοσελίδων, κλπ ή να τους προσεγγίσω να δώ γιατί κάνουν αυτό που κάνουν, και πως μπορεί να διορθωθεί. Επέλεξα την δεύερη επιλογή. Σύντομα διεφάνηκε ότι οι ίδιοι δεν είχαν κανένα πρόβλημα να μην κρατούν τα ψάρια, ούτε φυσικά ήθελαν να τα σκοτώνουν, αλλά έπρεπε να βρεθεί τρόπος να κρατιούνται τα ψάρια ζωντανά ώς το τέλος για να ζυγιστούν. Το 2006 δοκιμάστηκε η μέθοδος του να κρατιούνται σε σακκούλες με νερό, αλλά δεν υπήρξε σοβαρό αποτέλεσμα (πάνω από 60% απώλειες). Πάλι είχα προσωπική εμπειρία, αφού συμμετείχα στον φθινοπωρινό διαγωνισμό της χρονιάς εκείνης. Ταυτόχρονα, με την ανάμιξη μου μαζί τους, μπορούσα πια σαν πλήρες μέλος του Συνδέσμου τους να έχω λόγο στο τι γίνεται. Το 2006 ανακαλύψαμε επίσης ότι χρειάζεται άδεια από το Τ.Α. για διεξαγωγή διαγωνισμών, και έτσι μπήκε και ο όρος στην άδεια ότι ΤΑ ΨΑΡΙΑ
ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΑΠΕΛΕΥΘΕΡΩΝΟΝΤΑΙ ΖΩΝΤΑΝΑ, έτσι έγινε πιά και επιτακτική μέσω του αρμοδίου κυβερνητικού τμήματος η ανάγκη για πλήρες catch and release. Για το 2007 καταφέραμε να έξασφαλίσουμε την ύπαρξη επί μέρους κριτών (αν και το μοναδικό οργανωμένο σύνολο της Κύπρου που θα μπορούσε να βοηθήσει μποϋκόταρε την προσπάθεια, με εξαίρεση τον φίλο μας τον Ευάνθη ΛοΊζου), ώστε τα ψάρια να ζυγίζονται μόλις πιάνονται και να απελευθερώνονται αμέσως. Πράγματι, κατά τον εαρινό διαγωνισμό του 2007 δεν υπήρξε η παραμικρή απώλεια (που να έγινε αντιληπτή, αφού όλα τα λαβράκια έφυγαν πλήρη ζωντάνιας
)... Το ίδιο και κατά τον φθινοπωρινό διαγωνισμό. Τώρα, κανείς δεν θέλει με τίποτα να επιστρέψει στις "πρωτόγονες" εποχές πριν το 2007! Βασικά με το RBL "επαναλήφθηκε" η ιστορία του αγωνιστικού ψαρέματος λαβρακιού στις ΗΠΑ. Και εκεί αρχικά κρατούσαν τα ψάρια, αλλά μετά επιβλήθηκε η εφαρμογή του catch and release. Απλά για να γνωρίζουν όλοι τι γίνεται, οι διαγωνισμοί αυτοί στην Κύπρο χρησιμοποιούνται τώρα και σαν census για τους πληθυσμούς των λαβρακιών στα εμπλεκόμενα φράγματα.
Χαίρομαι που ο φίλος μου ο Bassman συμφωνεί ότι εαν φύγει και ο εαρινός διαγωνισμός από την εποχή της αναπαραγωγής τότε δεν υπάρχει πια κανένα πρόβλημα. Του ζητώ δημόσια να κάνει υπομονή, και θα γίνει και αυτό, και τον προσκαλώ στις συναντήσεις που θα έχουμε σε λίγες μέρες με τα παιδιά για το θέμα αυτό (θα μιλήσουμε σχετικά στο τηλέφωνο μόλις ξέρω και γω κάτι περισσότερο). Ας αφήσουμε λοιπόν την συζήτηση αυτή ως εδώ, και ας προχωρήσουμε να δούμε πως θα σταματήσουμε τους αληθινούς καταστροφείς του αγαπημένου μας σπόρ!!!
Φυσικά να πούμε ότι εκεί (ΗΠΑ) γίνονται πολλοι διαγωνισμοί.
