Ψαρό-ιστορίες

[paulos charalambous]

eisai megalos paixtis re andy:)

[omonoia]

oreos andy m vale kamian pic pou psarema stin kupro!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!

[omonoia]

me ton stelio 1i ianouariou 2008 ofros 15 kg

[andys]

oreos andy m vale kamian pic pou psarema stin kupro!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!

ti psari theleis pu ti kipro?

[paulos charalambous]

oreos andy m vale kamian pic pou psarema stin kupro!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!

ti psari theleis pu ti kipro?

oti psari eshi o mpaxes

[Antreas]

ο phoevos απ την προηγουμενη μου έλεγε για ένα τόπο που βρήκε που κάνει συναγρίδες..με ειχε φτιαξει απιστευφτα
Το σκαφάκι πλέον στήνεται μηχανικά και πολύ γρήγορα και είμαστε ήδη στο νερό κάθοδον για το τόπο..
Σε μιση ώρα περίπου φτάνουμε...αφού διαφημίσαμε και οι 2 τα καινούρια μας όπλα ο ένας στον άλλο βουτήξαμε
Κάναμε από μια βουτιά, δεν είχαμε δει tpta ούτε συναγρίδες ούτε καν σαργό, όμως όπως λέει και ο κολλητός , ηθικό ακμαιότατο!!..
Σειρά μου να βουτήξω και μια σφυρίδα απ το πουθενά μπροστά μου, λίγο συρτό και το ψάρι να κοπανιέται κάτω και εγώ με το μουλινέ ανοιχτό για την επιφάνεια, ο Phoevos αφού είδε ότι είμαι ok φευγει για κάτω και δευτερώνει
Κάναμε από 2-3 πιο βαθιά καρτερία στο τόπο και αφού δεν είδαμε tpta άλλο φεύγουμε για άλλο σημείο...
Πάλι το ίδιο σκηνικό, κάνουμε από μια βουτιά, σειρά δικη μου, μια σφιριδακλα κάθεται και με κοιτάει, συρτό και βολή,το ψάρι τα παίρνει όλα και βραχωνει αρκετά βαθιά ώστε να μας χαλάσει το υπόλοιπο τις μέρας. Σημαδούρα με το σκοινί του μουλινέ δεμένο για αγανταρισμα του ψαριού, σήμα κατατεθέν του ξεβραχοματος....μονο που το κοιτούσα ξενέρωνα...
Μετά από αρκετές βουτιές εκεί που αρχίσαμε να χάνουμε την υπομονή μας, πετάγεται έξω και έρχεται εύκολα στην επιφάνεια..Εκεί το ψάρεμα είχε τελειώσει, είχαμε ξενερώσει απίστευτα απ το βράχωμα... αν και βγάλαμε 2 φοβερα ψαρια δεν ψαρέψαμε καθόλου ουσιαστικά. Ηταν ένα γερο μάθημα ώστε οι βολές εκεί κάτω να είναι ακριβειας...

βαλε τζαι την φωτογραφία με το ααααααααααα
πολλα ωραια φιλουι μου ζηλευκω σε
ε πέταξες μου τα μαθκια μου εξω παλε

τι οπλο καινούργιο ε δοκίμαζες ?

[Mnason]

Βγές στο μπαλκόνι να δεις . . .


… το φεγγάρι που φέγγει τη πόλη . . . τραγουδούσε ο Μπάμπης Στόκας (των αξέχαστων Πυξ Λαξ) στο μικρό ραδιοφωνάκι.
Τα λιγοστά δευτερόλεπτα που ακολούθησαν αμέσως μετά, με βρήκαν στο κάθισμα του αυτοκινήτου μου με τα μάτια μου κλειστά να σκέφτομαι πως το τραγούδι αυτό γράφτηκε για την συγκεκριμένη στιγμή που ζούσα, για την ακρίβεια λίγες ώρες πριν . . .

Ο Ιούνιος δεν μπήκε με τον καλύτερο τρόπο για μένα, αφού στην περιοχή όπου συνήθως ψαρεύω επικρατούσε έντονη ρεστία και απαγορευτικές ορατότητες. Οι τακτικές επισκέψεις μου στο μέρος μου έδωσαν την γενική εικόνα πως τα ψάρια ήταν εκεί, αλλά οι κακές συνθήκες που επικρατούσαν, λόγω των δυνατών βορειοδυτικών ανέμων, τα έκαναν πολύ επιφυλακτικά. Η παρακινδυνευμένη πρόβλεψη που είδα στο internet το πρωινό της Δευτέρας, για την σταδιακή αλλαγή των ανέμων σε νοτιοανατολικούς από το μεσημέρι της Πέμπτης μέχρι και τις πρώτες μεσημεριανές ώρες τις Παρασκευής με έβαλαν σε σκέψεις, πως τα ψάρια θα μετακινούνταν από την περιοχή, αλλά και πως την συγκεκριμένη χρονική περίοδο θα ήταν και πιο ευάλωτα.
Το πρωινό της Πέμπτης η ιστοσελίδα συνέχιζε να δείχνει στα γραφικά της την αλλαγή του ανέμου. Οι έντονες ριπές του ανέμου το βράδυ την ίδιας μέρας μου έδωσε το οκ για το γρήγορο απογευματινό ψάρεμα της Παρασκευής.

Δεν έβλεπα την ώρα να σχολάσω, αφού η ανάγκη για βουτιά λόγω της αψαρίας του τελευταίου μήνα, αλλά της πολύ ψηλής θερμοκρασίας που επικρατούσε στο νησί κρινόταν επιτακτική.

Στις δυο σχόλασα, και στις τρεις ήμουν ήδη στο νερό. Η θάλασσα ήταν πραγματικά σαν λάδι, και οι ορατότητα εμφανώς αυξημένη σε σχέση με τις προηγούμενες ημέρες. Για την ακρίβεια οι συνθήκες ήταν τόσο καλές, που ανησυχούσα στο ότι έχασα την μετακίνηση των ψαριών.

Η πρώτη ώρα πέρασε ήρεμα στα ρηχά κομμάτια του μικρού κόλπου, χωρίς όμως θετικό αποτέλεσμα αφού τα άσπρα ψαριά απουσίαζαν. Η σκέψη πως έχασα το πέρασμα των ψαριών άρχισε να με καταλαμβάνει, κάνοντας με να αποφασίσω την μετακίνηση μου (πάντα κολυμπώντας) προς το βαθύτερο σημείο της περιοχής. Ο βυθός είναι αμμώδης με βάθος τα 12 - 15, με μεγάλους βράχους να ξεπηδούν σχεδόν μέχρι και την επιφάνεια και λίγο πιο μέσα να νερά να φτάνουν στα -35, δημιουργώντας συνθήκες ιδανικές για ψάρεμα πελαγίσιων θηρευτών. Το ευχάριστο ήταν πως υπήρχε έντονο ρεύμα, γεγονός που βοηθούσε στην ύπαρξη των ψαριών αυτών. Τα πρώτα καρτέρια έγιναν κοντά στην επιφάνεια, αφού συχνά έχω χτυπήσει εκεί μεγάλες καραγκίδες. Πάλι τίποτα….

Κόντευε πλέον έξι και άρχισα να κάνω καρτέρια στο τελευταίο σκαλί του μεγάλου βράχου. Ο ήλιος πίσω μου να με καλύπτει και παράλληλα να μου αυξάνει τα όρια της ορατότητας μου. Το ψάρι άρχισε να ανηφορίζει, από τα βαθιά. Όμορφο, με έντονα τα χρώματα του, έχοντας σκοπό με αυτό τον τρόπο να δείξει ποιος είναι ο κυρίαρχος στην περιοχή. Έκανε ένα διερευνητικό γύρο, και στη συνέχεια κρατήθηκε σε απόσταση ασφαλείας. Έχοντας την δυνατότητα να τραβηχτώ πιο πίσω, αφού το σκαλί ήταν αρκετά μεγάλο (σαν μπαλκόνι) περίμενα λίγα δευτερόλεπτα, και στη συνέχεια ξαναεμφανίστηκα. Η πρώτη σκέψη ήταν να εντοπίσω τη θέση του ψαριού, πράγμα που δεν μου πήρε καθόλου χρόνο, αφού η κίνηση μιας ουράς μου τράβηξε αμέσως την προσοχή. Το ψάρι βρισκόταν ήδη στα πέντε μέτρα απόσταση, με ανοδική πορεία προς εμένα. Απόλυτη ηρεμία, και καθαρό μυαλό χρειαζόμουν μόνο. Τα αποθέματα οξυγόνου στους πνεύμονες ήταν αρκετά, αφού ένιωθα πλήρη χαλάρωση σε όλο μου το σώμα. Στη αμέσως επόμενη στιγμή το ψάρι ήταν εντός της ακτίνας δράσης του ‘παππού’ (ένα όπλο που το έφτιαξα πριν έξι χρόνια). Τα καινούρια 19άρια τραβηγμένα πίσω στη δεύτερη σκάλα εκτινάχθηκαν ταχύτατα, στέλνοντας τη βέργα στον κρόταφο του ψαριού. Η βολή πλάγια τρύπησε το ψάρι κατά μήκος του κορμιού του, και βγήκε λίγο πίσω από το πλευρικό του πτερύγιο, περνώντας στη μεσινέζα. Η αντίδραση του λαβωμένου θηράματος ήταν εκρηκτική. Τα γρήγορα αντανακλαστικά, και οι σωστές μου κινήσεις όμως το έφεραν στην αγκαλιά μου. Στην επιφάνεια χαϊδεύοντας το πανέμορφο ψάρι κοίταξα προς τον ουρανό ευχαριστώντας το Θεό για την υπέροχη εικόνα που μου χάρισε. Ήταν η πρώτη βολή που έκανα μετά από δυο σχεδόν μήνες.. Οι σκέψεις διαδέχονταν η μια την άλλη. Το πρωινό της Δευτέρας, η σκέψη για την σωστή επιλογή του μέρους, το σωστό σκαλοπάτι, το ψάρι. Η αδρεναλίνη στα ύψη.
Το ψάρεμα κρίθηκε απόλυτα επιτυχημένο, αφού το ψάρι θα έκανε χαρούμενη την παρέα και το κορίτσι, στο τραπέζι όπου θα καθόμασταν λίγες ώρες μετά και θα το απολαμβάναμε. Η ώρα της επιστροφής είχε έρθει, αλλά πριν φύγω από τον τόπο έκανα ακόμα μια βουτιά, όχι για να χτυπήσω κάποιο ψάρι, αλλά σαν φόρο τιμής στον τόπο όπου εδώ και χρόνια μου έχει δώσει υπέροχες ‘μοναχικές’ αναμνήσεις.

Ένα φόρος τιμής στο μπαλκόνι . . .

[mariosko]

μπράβο Περικλή. ομορφο το ψάρι. και ο τροπος που βλέπεις την θάλασσα

[andys]

fovero psari ke story pu tu armozei! xilia mpravo!!!!!!

vuta me zevgari omos re file....

[paulos charalambous]

ΜΠΡΑΒΟ ΦΙΛΕ Mnason!!

[andys]

τα μικροψαρά πολλά και ήρεμα
ο τόπος καμμένος σε σχέση με πέρσι.
μαβροψαρα 0 ούτε καν σορκοι..

όμως ήλιος άρχισε να δύει, τα μικροψαρά γίνονται όλο και πιο κινητικά!
πρέπει να βουτήξεις τώρα!!
τώρα είναι η κατάλληλη στιγμή!!!


αφιερωμένο σε σας τους καρτεριστες

[Mnason]

Έεεετσιιιιι !!!

[hdemetris]

Έφυρες μας ρε Άντη

[Giorkos]

εβάλετε σκοπο να μας αρωστήσετε...

πόμπα ψάρι...

Έφυρες μας ρε Άντη

έλα ποδά εσού να σε ποφύρω...

κάτι μου έταξες για μινέρκα ρε χατζηπαντέλα...ποτε εν να με πάρεις

[sea-hunter]

ΩΡΑΙΟΣ!!!! με τι οπλο-λαστιχα??