Του Νικόλα Χαρρί

Τι να πω για αυτό το καλοκαίρι; Αφιερώνω σε αυτό το τεύχος κάθε χρόνο το άρθρο στον απολογισμό του καλοκαιριού. Μα φέτος ήταν διαφορετικά..

Μια απίστευτη μαυρίλα με είχε κυριεύσει μεταφορικά και κυριολεκτικά. Τι συμβαίνει ρε παιδιά σε Κύπρο και Ελλάδα; Κάθε χρόνο η ίδια αηδία. Μπορεί κάποιος λογικός άνθρωπος να μου εξηγήσει κάτι πολύ απλό; Όταν βλέπεις ότι κάθε καλοκαίρι καίγεται ένα μεγάλο κομμάτι της χώρας σου δεν πρέπει να φροντίσεις να μην ξαναγίνει αυτό; Ή τουλάχιστον να κάνεις τα πάντα για να εξοπλίσεις και να θωρακίσεις τους ανθρώπους που θα προστατεύσουν τα δάση σου;

Τι να πω πραγματικά δεν έχω λόγια! Δύο άνθρωποι κάηκαν, δεκάδες σπίτια και ζώα απανθρακώθηκαν και τώρα μπαίνει σιγά σιγά φθινοπωράκι οπότε σκασίλα μας. Το αφήνουμε πάλι στην τύχη του. Ε τότε δεν φταίνε μόνο οι πολιτικοί μας αλλά και εμείς! Εμείς βασικά έχουμε το μεγαλύτερο μερίδιο ευθύνης γιατί θα μπορούσαμε με τη δύναμη της φωνής των πολλών να αλλάξουμε πολλά κακώς κείμενα! Αλλά που; Ζούμε τον ύπνο τον βαθύ και μετά κτυπάμε και ένα φρέντο και όλα καλά.

Τέλος πάντων ότι και να λέμε είναι πολύ κρίμα ότι έχει συμβεί και ελπίζω να βάλει ο Θεός το χέρι του να μην το ξαναζήσουμε.

Στα δικά μας τώρα αυτό το καλοκαίρι που ήρθα στο νησί για τις καθιερωμένες αυγουστιάτικες διακοπές βρέθηκα και πάλι στην πολυαγαπημένη μας Πάφο και συγκεκριμένα στο Λατσί! Τα μελτέμια του Αυγούστου έδειξαν πραγματικά τα δόντια τους φέτος. Για πολλές συνεχόμενες μέρες έπεφτε ο αέρας τη νύχτα και από τις 9 το πρωί ξεκινούσε να φυσάει μανιασμένα Βορειοδυτικός και να κτυπάει φάτσα τους τόπους που θα ήθελα να ψαρέψω. Η μύτη του Ακάμα το Μαζάκι και ο Πωμός δεν παλεύονταν μετά τις 9 το πρωί δεν υπήρχε λόγος να πλησιάσεις τα μέρη αυτά ειδικά με σκάφος.

Πέραν αυτού δεν ξέρω αν είμαι εγώ ο περίεργος αλλά με χάλασε πάρα πολύ το νέο σύστημα με τις μπάρες στο λιμάνι του Λατσιού. Κατ´ έμενα απαράδεκτο. Δεν νοείται να ζούμε σε νησί και να μην έχουμε ελεύθερη πρόσβαση σε ράμπες να ρίχνουμε τα σκάφη μας! Δεν είναι το ποσό δεν είναι τα πέντε ευρώ που πρέπει να δίνω κάθε φορά για να ρίχνω σκάφος, είναι αυτή η κατάντια. Δημόσιος χώρος που πληρώσαμε με τους φόρους μας να κατασκευαστεί και τώρα μου το κλείνεις και θέλεις πάλι να σε πληρώνω για να το χρησιμοποιώ κάθε φορά. Σας φαίνεται λογικό; Εμένα όχι. Γιατί πληρώνουμε φόρους τότε; Και κάτι ακόμα που πρέπει να επανεξετάσει το τμήμα αλιείας. Άντε έβαλες άδεια αλιείας και καλά έκανες. Πάμε να δούμε όμως το λάθος της όλης ιστορίας αυτής: Το αντίτιμο είναι μεγάλο 35€ μέχρι 20€ θα ήταν λογικό. Επίσης είναι ετήσια η άδεια από αρχές του κάθε χρόνου μέχρι τέλος. Ανεξάρτητα πότε βγάζεις άδεια φάε στο κεφάλι το 35αρι. Γιατί δεν ισχύει η άδεια από την μέρα που την βγάζεις για ένα χρόνο. Τι χαζομάρες είναι αυτές. Δηλαδή εγώ έρχομαι στο νησί 3 βδομάδες, θα ψαρέψω 3-4 φορές και θα πληρώσω όλο το ποσό και του χρόνου αν έρθω πριν να κλείνει το 12μηνο πάλι δεν θα ισχύει η άδεια πρέπει να βγάλω από την αρχή. Απίστευτα πράγματα σε ένα κράτος δικαίου…

Επανέρχομαι αφού γκρίνιαξα καλά και ωραία στα των εξορμήσεων. Ελάχιστες μέρες που είχε ένα άνοιγμα ο καιρός και ξεκινούσε ο αέρας μετά τις 12 τότε έβρισκα και εγώ την ευκαιρία και να είμαι στην θάλασσα. Θα μου πείτε τώρα έχει ψάρια η περιοχή τέτοιο καιρό; Όχι είναι η απάντηση. Τα ανεβάσματα εκεί τα ψαριά τα κάνουν την Άνοιξη και το Φθινόπωρο. Τώρα πιάνει κάτω από τα 12-13 μέτρα ένα παγωμένο θερμοκλινές και όταν πας πάτο ειδικά σε μέρη με λάσπη και φυκιάδες όπως είναι το Λατσί κάνει άλλο ένα παγωμένο ρέμα που σηκώνει μια παράξενη θολούρα σαν σκόνη και όχι μόνο τα ψάρια φεύγουν στα βαθιά αλλά και συ δεν βλέπεις τίποτα. Το γνωρίζω βέβαια όλο αυτό απλά είναι επιλογή μου αφού αγαπάω την περιοχή να παραθερίζω εκεί και ας μην βγάζω πολλά ψάρια. Άλλωστε δεν είναι αυτοσκοπός το ψάρι. Θέλουμε να πάρουμε για να φάμε με την οικογένεια αλλά και να μην γίνει αυτό όλα καλά.

Σε αυτά τα λίγα παραθυράκια του καιρού με ακολούθησαν στην επιφάνεια ένας ωραίος ροφός και ένα μανάλι, μερικές ωραίες πίγκες και αρκετά lion fish που στην περιοχή μπορώ να πω ότι είναι και δυσεύρετα. Δηλαδή προσπάθησα για να τα βρω και ήταν και βαθιά γιατί μου αρέσει η γεύση τους. Είναι αξεπέραστη. Κάτασπρο κρέας χωρίς κόκκαλα μπορείς να το μαγειρέψεις με κάθε τρόπο και θα βγει τέλειο. Δοκιμάστε τα ανεπιφύλακτα απλά προσοχή τα αγκάθια.

Η συνέχεια στις φωτογραφίες που παραθέτω. Όμορφα ψαράκια και όμορφα καλοκαίρια εύχομαι σε σας με τους αγαπημένους σας.

Καλό Φθινόπωρο…