Σε κάθε περίπτερο και κάθε κατάστημα ψιλικών έβρισκες τέτοιες κατασκευές σε όλη την Ελλάδα.Αργότερα και επειδή το να τυλίγεις και να ξετυλίγεις από τον φελλό δεν ήταν και ότι πιο βολικό ανακαλύψαν τα πεταχτάρια , οπού μπορούσες να πετάξεις πιο άνετα γιατί η μασίνα ξετυλίγονταν απευθείας από το καρούλι πιο αεροδυναμικά (όπως από την μπομπίνα της μηχανής).
Στα εφηβικά μου χρόνια είχαμε ο κάθε ένας στην παρέα τουλάχιστον 4-8 καρούλια και κάναμε beach ledgering στις αμμουδιές για μουρμουρια και σπάρους. Ενίοτε τσιμπούσαν και πιο μεγάλα ψάρια που βγαίνανε έξω
Ανάλογος το ψάρεμα προσαρμόζαμε και την αρματωσιά μας. Άλλοτε με μολύβι τρύπιο για συρτό παράμαλλο , άλλοτε με φελλό για ψάρεμα από αποβάθρες , άλλοτε με μεγάλο στριφτάρι και 1 μετρό μισινα από κάτω με 2 παράμαλλα αγκίστρια και 50gm μολύβι για μάκρυνες ρίψεις (70-80m).
Φυσικά ο θερμικός κόλπος είναι μια τεράστια αμμουδιά χωρίς βράχια και στο χώμα του τα οστρακοειδή ευδοκιμούσαν και για αυτό μας βόλευε Τα λιμάνια ήταν από τσιμέντο κολόνες και ψάρευες άνετα χωρίς να κάθεσαι σε βράχους.
Αργότερα που άλλαξα ψαρότοπους ήρθαν και τα σκαλώματα και αναγκάστηκα να αγοράσω καλάμια για να μπορώ να τραβάω από ψηλά και να τα αποφεύγω.
Σήμερα στην Κύπρο οπού ζω τα σκαλώματα δεν τα αποφεύγεις εύκολα και ακόμα ψάχνω για την λύση
? 
Όλα αυτά με ευνοοικές συνθήκες πάντα, χωρίς αέρα απέναντι, ή ακόμα καλύτερα με στεριανό αέρα.