Προσωπικά όταν κατάφερα να κτυπήσω το πρώτο μου αξιόλογο θήραμα, για τα τότε δεδομένα μου ( κίτρινα πέδιλα , αεροβόλο Mares) ένα χταπόδι του κιλού.
Από την σαστιμάρα μου μόλις το είδα έκανα βολή και το βρήκα σε ένα από τα πλοκάμια
, η βέργα έμεινε στους βράχους, προσπάθησα να την βγάλω και ζάβοσε η δελφινιέρα και το χταπόδι εξαφανίστηκε σε μια τρύπα εκεί δίπλα. Και ενώ ήμουνα απογοητευμένος μετά από μισή ώρα ξαναγύρισα στο ίδιο σημείο και το χταπόδι προσπαθούσε να την κάνει. Αυτή την φορά δεν αστόχισα , το βρήκα στην κουκούλα του. Θυμάμε ήταν η πρώτη και πιο ωραία στιγμή που έζησα γιατί ήταν το πρώτο αξιόλογο θήραμα που πήρα.
Ακόμη η ψαράδες πάνω στις ψαρόβαρκές τους πρέπει να θυμούντε τις φωνές της επιτυχίας μου.
Καλές αναδύσεις
...ο παρεας επεξεν κατι γυλους ενω εγω επροσπαθουσα να καταλαβω τι γινετε.σε καποια φαση βλεπω κατι ματακια με κερατα απο πανω.μολις καταλαβα οτι δεν ηταν τερας του βυθου αλλα χταποδι αποφασισα επιτελους να το πεξω.απλωσα το τρεμαμενο χερι μου και πατησα την σκανδαλη.το τερας(500-600γρ 
) πιαστηκε καλα και βγηκε ευκολα απο την τρυπα.ο πανικος που ακολουθησε δεν περιγραφεται..ακομα οταν ο παρεας αποπηραθηκε να το σφαξει, αυτο του απεσπασε το μαχαιρι και απειλουσε να μας τραυματισει κουνωντας το δεξια αριστερα.τελικα καταφεραμε και το ακινητοποιησαμε. τζινον ηταν...τελος.