Αγωνιστικό Ψαροντούφεκο...
Re: Αγωνιστικό Ψαροντούφεκο...
Ειμαι μέσα... αν κανονιστει τιποτε..
Το πάθος μου στο γαλάζιο, η αγάπη μου στην στεριά...
Re: Αγωνιστικό Ψαροντούφεκο...
αρκώ να ερτω gmt 8 αυγούστου έρχομαι.. αν το κανονίσετε τότε που εν νομίζω, je εγώ μέσα
Re: Αγωνιστικό Ψαροντούφεκο...
Όπως λέει και ο Άντης αύγουστο θα έρθω και μάλλον το χάννουμαι..
Re: Αγωνιστικό Ψαροντούφεκο...
Ε αφού αρκετοί εν να έρτουν Αύγουστο, να κανονίσουμε τζαι κανένα μιτινγκ τωρά τζαι κανένα τον Αύγουστο ...
που κουρκούνα....μέχρι τούνα....
Re: Αγωνιστικό Ψαροντούφεκο...
Σωστός. Με μάσα φαντάζομαι έτσι?Giorkos wrote:Ε αφού αρκετοί εν να έρτουν Αύγουστο, να κανονίσουμε τζαι κανένα μιτινγκ τωρά τζαι κανένα τον Αύγουστο ...
Who the cap fit
Let them wear it
Let them wear it
Re: Αγωνιστικό Ψαροντούφεκο...
hdemetris wrote: Σωστός. Με μάσα φαντάζομαι έτσι?
Οπωσδήποτε....πόση ώρα να λαλούμα ψεφκιές τζαι λαφαζανιές για τα ψαρέματα μας να φάμε τζαι τιποτε να μας μείνει
που κουρκούνα....μέχρι τούνα....
Re: Αγωνιστικό Ψαροντούφεκο...
Αμανα μου μα εισαστεν ουλοι λεμεσιανοι??? ειμαι τσιε γο μεσα αλλα πετε μασ να 3ερουμε
Re: Αγωνιστικό Ψαροντούφεκο...
τροφή για σκέψη για όσους είναι fun του αγωνιστικού ψαροτούφεκου και όχι μονο.. έγραψε το το ζευγάρι μου που ψαρεφκουμε στην ελλάδα σε έναν άλλο forum..
Ο Ψαροκυνηγός...
ποιός είναι? Τί είναι τελικά? Είναι τα ψάρια που βλέπουμε να κρέμονται απο τη κρεμάστρα του? Ευτυχώς όχι, δε μπορεί να είναι αυτό... Δε θέλω να είναι αυτό, δεν αντέχω να είναι αυτό...
Κλείνεις τα μάτια στην επιφάνεια, σκέφτεσαι πόσο όμορφα είναι εκεί κάτω, πριν πάρεις τις τελευταίες ανάσες για βουτιά. Εισπνοή, σπάσιμο μέσης και το ταξίδι ξεκινάει. Εκεί κάτω, όπου όλα είναι μαγικά, όπου όλα είναι διαφορετικά, έχεις την ευκαιρία, δόλιε φίλε ελεύθερε δύτη, να αποτινάξεις απο πάνω σου το πετσί σου, να γίνεις κάποιος άλλος, κάποιος που ονειρεύεσαι ότι θα μπορούσες να ήσουν. Να βγάλεις το προσωπείο της καθημερινότητας και να υπάρχεις, χωρίς περιορισμούς, χωρίς αναστολές.
Εκεί, θα δείξεις το πραγματικό σου εαυτό. Εκεί θα φερθείς στη θάλασσα, όπως πραγματικά είσαι. Όμορφα, άσχημα, συνειδητά, επιπόλαια, όπως πραγματικά είσαι. Αυτό που είσαι. Εκεί, κάθε φορά που κάνεις μια βολή, αποκαλύπτεις τον εαυτό σου στον εαυτό σου, ελπίζω να το έχεις δει αυτό. Και ελπίζω αυτό που έχεις δει, πραγματικά να σου αρέσει, όταν επιστρέφεις στον άλλο κόσμο, το στέρεο, τον στερημένο απο τις ομορφιές και χάρες του ύδατος. Αν όχι, μπορείς πάντα να το αλλάξεις. Δεν έχουν πολλοί άνθρωποι την ευκαιρία να δουν εαυτόν ξεγυμνωμένο. Τι μεγάλη χαρά: μπορούμε να αλλάξουμε όλα όσα δεν μας αρέσουν, αφού μπορούμε και τα βλέπουμε, έστω για στιγμές, εκεί κάτω. Αρκούν...
Ο ψαροκυνηγός, άκουσα κάποτε ότι είναι τα ψάρια του. Μεγάλο σφάλμα, ή ίσως, μια εσφαλμένη παλαιά θεώρηση. Ο ψαροκυνηγός είναι οτιδήποτε άλλο παρά τα ψάρια του.
Ο ψαροκυνηγός μου είπε κάποιος φίλος πρόσφατα, είναι οι τόποι του. Σφάλμα και αυτό φίλε, γιατί όταν σε είδα στην ελεύθερη θάλασσα, εκεί που δεν είχες ξαναβουτήξει, σε θαύμασα, και για το ήθος, και για το τρόπο που βούτηξες, και για το τρόπο που συμπεριφέρθηκες στη θάλασσα. Σε θαυμάζω φίλε, και ας μην σε είδα "στο τόπο σου".
Όχι, ο ψαροκυνηγός δεν είναι τα ψάρια του. Ο ψαροκυνηγός είναι το προσωπικό ταξίδι στον εσωτερικό κόσμο. Και πόσο οξύμωρο, προσωπικό μεν το ταξίδι, αλλά χρειάζεται παρέα για να το ζήσεις: Όχημα του ταξιδιού, είναι οι εικόνες που πυροδοτούν τη φαντασία. Και αυτές, μπορείς να τις απολαύσεις ξέγνοιαστα-απερίσπαστα μόνο με το ζευγάρι που σε ξέρει και σε προσέχει. Μόνο τότε μπορείς να αφοσιωθείς στο κόσμο μέσα σου.
Όχι, ο ψαροκυνηγός δεν είναι τα ψάρια του. Είναι ο δύτης που κάθε φορά που βουτάει αναρωτιέται, "γιατί?"
Το ψάρι? Το ψάρι είναι τίποτα, ως θήραμα, ως "τρόπαιο". Το ψάρι απλά αντικατοπτρίζει το επίπεδο δυσκολίας που έχεις βάλει στον εαυτό σου εσύ φίλε δύτη. Τίποτα περισσότερο. Και θα το έχεις προσέξει: αν πραγματικά σου αρέσουν οι εικόνες, η μαγεία, αν είσαι ψαροκυνηγός, δεν θα σου αρέσουν οι γνωστές τρύπες, τα γνωστά θαλάμια. Γιατί εκεί, έχεις ξαναδεί το όνειρο, είναι απλά μια επανάληψη, δεν είναι ταξίδι, δεν είναι βήμα μπροστά. Είναι στασιμότητα, δεν είναι μπροστά.
Ο Τσβάιχ είχε γράψει κάποτε:
"ο άνθρωπος απεχθάνεται το τέλειο, γιατί φέρει ένα χαρακτήρα ακαμψίας που ομοιάζει με το θάνατο. Και ο άνθρωπος απεχθάνεται το θάνατο. Μπροστά, πάντα μπροστά. Ακόμα και στο θάνατο, αρκεί να είναι μπροστά"
Ο Ψαροκυνηγός, κάτι ευγενικό και εναρμονισμένο με τη φύση, δεν είναι τα ψάρια του. Δεν μπορεί να είναι τα ψάρια του...
Ο Ψαροκυνηγός...
ποιός είναι? Τί είναι τελικά? Είναι τα ψάρια που βλέπουμε να κρέμονται απο τη κρεμάστρα του? Ευτυχώς όχι, δε μπορεί να είναι αυτό... Δε θέλω να είναι αυτό, δεν αντέχω να είναι αυτό...
Κλείνεις τα μάτια στην επιφάνεια, σκέφτεσαι πόσο όμορφα είναι εκεί κάτω, πριν πάρεις τις τελευταίες ανάσες για βουτιά. Εισπνοή, σπάσιμο μέσης και το ταξίδι ξεκινάει. Εκεί κάτω, όπου όλα είναι μαγικά, όπου όλα είναι διαφορετικά, έχεις την ευκαιρία, δόλιε φίλε ελεύθερε δύτη, να αποτινάξεις απο πάνω σου το πετσί σου, να γίνεις κάποιος άλλος, κάποιος που ονειρεύεσαι ότι θα μπορούσες να ήσουν. Να βγάλεις το προσωπείο της καθημερινότητας και να υπάρχεις, χωρίς περιορισμούς, χωρίς αναστολές.
Εκεί, θα δείξεις το πραγματικό σου εαυτό. Εκεί θα φερθείς στη θάλασσα, όπως πραγματικά είσαι. Όμορφα, άσχημα, συνειδητά, επιπόλαια, όπως πραγματικά είσαι. Αυτό που είσαι. Εκεί, κάθε φορά που κάνεις μια βολή, αποκαλύπτεις τον εαυτό σου στον εαυτό σου, ελπίζω να το έχεις δει αυτό. Και ελπίζω αυτό που έχεις δει, πραγματικά να σου αρέσει, όταν επιστρέφεις στον άλλο κόσμο, το στέρεο, τον στερημένο απο τις ομορφιές και χάρες του ύδατος. Αν όχι, μπορείς πάντα να το αλλάξεις. Δεν έχουν πολλοί άνθρωποι την ευκαιρία να δουν εαυτόν ξεγυμνωμένο. Τι μεγάλη χαρά: μπορούμε να αλλάξουμε όλα όσα δεν μας αρέσουν, αφού μπορούμε και τα βλέπουμε, έστω για στιγμές, εκεί κάτω. Αρκούν...
Ο ψαροκυνηγός, άκουσα κάποτε ότι είναι τα ψάρια του. Μεγάλο σφάλμα, ή ίσως, μια εσφαλμένη παλαιά θεώρηση. Ο ψαροκυνηγός είναι οτιδήποτε άλλο παρά τα ψάρια του.
Ο ψαροκυνηγός μου είπε κάποιος φίλος πρόσφατα, είναι οι τόποι του. Σφάλμα και αυτό φίλε, γιατί όταν σε είδα στην ελεύθερη θάλασσα, εκεί που δεν είχες ξαναβουτήξει, σε θαύμασα, και για το ήθος, και για το τρόπο που βούτηξες, και για το τρόπο που συμπεριφέρθηκες στη θάλασσα. Σε θαυμάζω φίλε, και ας μην σε είδα "στο τόπο σου".
Όχι, ο ψαροκυνηγός δεν είναι τα ψάρια του. Ο ψαροκυνηγός είναι το προσωπικό ταξίδι στον εσωτερικό κόσμο. Και πόσο οξύμωρο, προσωπικό μεν το ταξίδι, αλλά χρειάζεται παρέα για να το ζήσεις: Όχημα του ταξιδιού, είναι οι εικόνες που πυροδοτούν τη φαντασία. Και αυτές, μπορείς να τις απολαύσεις ξέγνοιαστα-απερίσπαστα μόνο με το ζευγάρι που σε ξέρει και σε προσέχει. Μόνο τότε μπορείς να αφοσιωθείς στο κόσμο μέσα σου.
Όχι, ο ψαροκυνηγός δεν είναι τα ψάρια του. Είναι ο δύτης που κάθε φορά που βουτάει αναρωτιέται, "γιατί?"
Το ψάρι? Το ψάρι είναι τίποτα, ως θήραμα, ως "τρόπαιο". Το ψάρι απλά αντικατοπτρίζει το επίπεδο δυσκολίας που έχεις βάλει στον εαυτό σου εσύ φίλε δύτη. Τίποτα περισσότερο. Και θα το έχεις προσέξει: αν πραγματικά σου αρέσουν οι εικόνες, η μαγεία, αν είσαι ψαροκυνηγός, δεν θα σου αρέσουν οι γνωστές τρύπες, τα γνωστά θαλάμια. Γιατί εκεί, έχεις ξαναδεί το όνειρο, είναι απλά μια επανάληψη, δεν είναι ταξίδι, δεν είναι βήμα μπροστά. Είναι στασιμότητα, δεν είναι μπροστά.
Ο Τσβάιχ είχε γράψει κάποτε:
"ο άνθρωπος απεχθάνεται το τέλειο, γιατί φέρει ένα χαρακτήρα ακαμψίας που ομοιάζει με το θάνατο. Και ο άνθρωπος απεχθάνεται το θάνατο. Μπροστά, πάντα μπροστά. Ακόμα και στο θάνατο, αρκεί να είναι μπροστά"
Ο Ψαροκυνηγός, κάτι ευγενικό και εναρμονισμένο με τη φύση, δεν είναι τα ψάρια του. Δεν μπορεί να είναι τα ψάρια του...