Όταν κάποιος είναι καινούργιος στο ψάρεμα του casting εκείνο που επιζητά είναι να πάρει τσιμπιές. Τσιμπιές από οποιοδήποτε ψάρι αρκεί να δει το καλάμι του να λυγίζει. Όταν περάσει από αυτό το στάδιο μετά ψάχνει να βρει συγκεκριμένα θηράματα. Εκεί πλέον η χαρά είναι να δεις στο αγκίστρι σου το επιθυμητό θήραμα. Ένα σαργό, ένα μυλοκόπι, μια μουρμούρα.

Ξεπερνώντας και αυτό το στάδιο ο κάθε ψαράς πάει μετά στο τελευταίο και πιο σημαντικό κατά εμένα στάδιο, στο στάδιο του σωστού μεγέθους. Δεν τον ικανοποιεί να πιάνει ένα ψάρι των 200 γραμμαρίων. Θέλει να νιώσει το τσίμπημα από ένα μεγάλο ψάρι, ένα ψάρι μαχητή. Εκεί η μάχη είναι ίση, 50-50. Δεν ξέρεις εάν θα τα καταφέρεις να βγάλεις το ψάρι ή όχι. Η ώρα της μάχης σίγουρα περισσότερη και ο χειρισμός του ψαριού πολύ πιο δύσκολος. Όμως εάν τα καταφέρεις, τότε νιώθεις την μεγαλύτερη ικανοποίηση από όλα τα μέχρι τώρα αλιευτικά στάδια τα οποία έχεις περάσει.

Φυσικά μια τέτοια μάχη και ένα τέτοιο ψάρι δεν συμβαίνει τυχαία. Θα πρέπει να είσαι καλά μελετημένος και καλά προετοιμασμένος. Σε θέματα εξοπλισμού εννοείται ότι θα πρέπει να επιλέξεις κάτι το ποιοτικό και να το ελέγχεις πριν από κάθε σου ψάρεμα. Ένας τραυματισμένος οδηγός καλαμιού, μια μικρή φθορά στην μισίνα ή κάποια ακαθαρσία στο μηχανισμό μπορεί να σου στερήσουν ένα ψάρι τρόπαιο. Είναι σημαντικό λοιπόν πριν από κάθε ψάρεμά μας να ελέγχουμε σχολαστικά τον εξοπλισμό μας.

Από εκεί και πέρα πρέπει να είμαστε συνεπείς στα ραντεβού μας με τα μεγάλα ψάρια. Αυτά θα εμφανιστούν συγκεκριμένες μέρες, συγκεκριμένες εποχές, σε συγκεκριμένες θερμοκρασίες νερού και σε σχετικά παρόμοιες συνθήκες. Η επιτυχία την μια χρονιά πολύ πιθανόν να σημαίνει και επιτυχία στην επανάληψή της την επόμενη χρονιά.

Πάνω σε αυτή τη λογική βασίζεται και το πάθος μου για το ψάρεμα μεγάλων μυλοκοπιών.

Τα μεγάλα μυλοκόπια εμφανίζονται συνήθως τον Μάρτη και Απρίλη αν και έχουν γίνει και κάποιες αναφορές για πιάσιμο μεγάλων τέλος Αυγούστου και τέλος Ιανουαρίου.

Ψαρεύονται σε όλες τις καιρικές συνθήκες αν και οι περισσότερες και πιο σημαντικές τσιμπιές έχουν παρατηρηθεί την ώρα που αλλάζει ο καιρός. Δηλαδή όταν έχει φουρτούνα και γυρίζει ο αέρας για να ηρεμήσει η θάλασσα ή το αντίθετο. Εκείνη την στιγμή πιάστηκαν και τα πιο μεγάλα ψάρια που ξεπερνούσαν τα πέντε κιλά.

Στο ψάρεμα του μεγάλου μυλοκοπιού ο εξοπλισμός μας ξεφεύγει από τα όρια του κλασσικού casting. Καλύτερα να βάλουμε λίγο πιο χοντρά και μεγάλα υλικά καθώς τα ψάρια αυτά δεν αστειεύονται. Όταν πιαστούν πολλές φορές θα κάνουν μεγάλα κεφάλια ή θα προσπαθήσουν να τριφτούν σε εμπόδια. Για παράμαλλο καλύτερα να βάλουμε από 0,35 mm και άνω ενώ για αγκίστρια το 0 ή το 0/1 είναι ικανοποιητικά. Για μεγαλύτερες πιθανότητες καλύτερα να βάλουμε ένα καλάμι με κρεμαστό κινητό παράμαλλο και ένα με συρόμενο. Ο λόγος που έχουμε το κρεμαστό είναι γιατί κάποτε τσιμπάνε πάνω από τον πυθμένα, ενώ το συρόμενο είναι για τις περιπτώσεις που τσιμπάνε στον πυθμένα. Είναι αδύνατο να γνωρίζουμε πώς είναι ο βυθός την δεδομένη στιγμή που ψαρεύουμε, για αυτό η χρήση και των δύο ειδών παράμαλλων θα μας δώσει περισσότερες πιθανότητες επιτυχίας.

Αυτό το διάστημα τα ψάρια είναι κοντά στην ακτή στα 30 με 40 μέτρα. Η μεγάλες βολές είναι αχρείαστες.

Για δόλωμα μπορούμε να χρησιμοποιήσουμε Αμερικάνο, μονοδόλι ή και μανάκι. Όλα τα δολώματα είναι καλά φτάνει να είναι φρέσκα και σωστά δολωμένα.

Το τσίμπημα του μυλοκοπιού είναι παράξενο. Τις περισσότερες φορές θα κάνει ένα μικρό τσίμπημα που θα μας φανεί ασήμαντο. Σε περίπτωση που έχουμε σταθερό μολύβι και κρεμαστή κινούμενη αρματωσιά τότε πολύ πιθανόν να πιαστεί από μόνο του. Εάν το παράμαλο μας είναι κινητό με ελεύθερο μολύβι τότε μπορεί να χρειαστεί να το καρφώσουμε εμείς.

Σε κάποιες περιπτώσεις το ψάρι θα μας δώσει σοβαρές ενδείξεις ότι τσίμπησε καθώς το καλάμι θα λυγίζει και το ψάρι θα κάνει κεφάλια. Άλλες φορές θα πιάσουμε το καλάμι και θα νομίσουμε ότι σέρνουμε ένα βάρος, φύκια ή κάποιο σαλάχι. Τα δεδομένα όμως αλλάζουν όταν το ψάρι πλησιάσει στην ακτή. Εκεί θα δώσει όλες τους τις δυνάμεις για να απελευθερωθεί. Θα κινηθεί αριστερά και δεξιά κατά μήκος της ακτής και εάν δεν έχουμε και τα φρένα λίγο σφικτά τότε θα πάρει αρκετά μπόσικα για να πάει να σκαλώσει σε κάποιο βράχο την μισίνα μας.

Πάντοτε ένα μεγάλο μυλοκόπι αποτελεί μια ξεχωριστή εμπειρία και μια ξεχωριστή ανάμνηση. Παρά το κρύο, την αναμονή και την απογοήτευση σε περίπτωση που δεν τσιμπήσει όταν το πιάσεις τα ξεχνάς όλα και αντιλαμβάνεσαι πόσο ξεχωριστό θήραμα είναι.Φυσικά για να έχουμε μεγάλα μυλοκόπια θα πρέπει να τα αφήνουμε να μεγαλώνουν και να μην σκοτώνουμε ψάρια κάτω από 500 γραμμάρια. Ακόμη και σε αυτό το μέγεθος η αξία του είναι μόνο στην αλίευση και όχι στην κατανάλωση.


Ψαρεύουμε λοιπόν με σύνεση και επιλεκτικότητα. Καλό ψάρεμα.