Κυνηγώντας τον Γολιάθ

Ο Άγγλος συγραφέας Joseph Conrad έγραψε κάποτε την πολύ πετυχημένη νουβέλα Στην καρδιά του σκότους. Η ιστορία μιλάει για ένα νεαρό αξιωματικό του Αγγλικού στρατού ο οποίος ταξιδεύει στον ποταμό του Κόγκο και διεισδύει μέσα στα σκοτεινά και απάτητα μέρη του ποταμού και την αφιλόξενη ζούγκλα. Η νουβέλα αυτή έγινε κινηματογραφική ταινία πάρα πολλές φορές με άλλες ονομασίες όπως (ApocalypseNow και Aguirre. Όταν λοιπόν ο Raymond Neuville ο διευθυντής του καταυλισμού για Τιγρόψαρο με κάλεσε να τον συνοδεύσω σε ένα αλιευτικό ταξίδι προς αναζήτηση  του θρυλικού Τιγρόψαρου Γολιάθ αμέσως το μυαλό μου ανέτρεξε στις ταινίες και δέχθηκα την πρόταση.

  

Ο μεγάλος Γίγαντας

Τα τιγρόψαρα είναι μέλη της οικογένειας Characins στην οποία συγκαταλέγονται περισσότερα από 1000 είδη. Ανάμεσα στα είδη αυτά είναι και ο ξακουστός συγγενής τους το Πιράνχας του Αμαζόνιου. Με πολύ επιθετική όψη το τιγρόψαρο έχει οριζόντιες κιτρινες γραμμές στο κορμί του που του δίδουν και την επωνυμία του τίγρη. Ενώ είναι πολύ γρήγορο και το κύριο χαρακτηριστικό του είναι τα 32 κοφτερά και μεγάλα δόντια που φέρουν στο στόμα τους. Ους αρέσει να δείχνουν τα δόντια τους προς επίδειξη δύναμης και για να φοβίζουν τους εχθρούς τους. Όπως και στον καρχαρία τα δόντια αυτά από μέσα έχουν άλλα πιο μικρά δόντια και όταν χάσει ένα από τα μεγάλα δόντια το ψάρι αμμέσως ένα άλλο βλάστάει και αναπληρώνει το χαμένο. Το ψάρεμα για το Τιγρόψαρο είναι αρκετά διαδεδομένο στην Αφρικη και διοργανόνονται μεγάλη διαγωνισμοί για αυτό το ψάρι.

 

Υπάρχουν πέντε κύρια είδη στην κατηγορία του Τιγρόψαρου  τα οποία μπορεί κάποιος να συναντήσει στην Αφρική . Το HydrocynusVittatus  το βρίκσουμε στον ποταμό του Κόγκο  ή στον ποταμό Zamberzi, το HydricynusTanzaniae, Brevis και Forskahli το συναντούμε σε κάποιες λίμνες της Αφρικής και το μέγεθος τους παραμένει σχετικά μικρό.  Το πιο εντυπωσιακό όμως είναι το HydrocynusGoliath

Οι ιθαγενείς το αποκαλούν M’Benga που σημαίνει το επικίνδυνο ψάρι. Αυτή η φονική μηχανή λοιπόν που ζεί στο Κόγκο μπορεί να φτάσει τα δύο μέτρα και να ξεπεράσει τα 50 κιλά.

Το Τιγρόψαρο Γολιάθ έχει συγκαταλεγεί ανάμεσα στα ψάρια τρόπαια. Δεν είναι εύκολο να αποκτήσεις ένα και χρειάζεται πολύ μεγάλη προσπάθεια για να τα καταφέρεις. Πρώτα πρέπει να καταφέρεις να το κάνεις να τσιμπήσει και μετά να παλέψεις με την μεγάλη δύναμη και αντίσταση που έχει αυτό το ψάρι.

Όπως λέει και ο Raymond πολλές φορές, μέσα σε μία βάρκα με δύο ψαράδες αν καταφέρεις να έχεις ένα τσίμπημα από ένα τέτοιο ψάρι είναι μεγάλη επιτυχία. Φυσικά χάρης την εμπειρία που έχει  για το τιγρόψαρο  σε κάθε αλιευτικό ταξίδι των πέντε ημερών οι ψαράδες έχουν συνήθως τρία περίπου τσιμπήματα. Φυσικά το να φέρεις το ψάρι στην βάρκα είναι ακόμη ποιο δύσκολο από του να βρείς το ψάρι.

Καταρχήν να πούμε ότι μόλις το ψάρι αντιληφθεί το αγκίστρι θα ξεκινήσει μια πολύ γρήγορη και απρόβλεπτει πορεία πότε πτρρος τα βαθιά, πότε πρόν την επιφάνεια με μεγάλα άλματα, πότε γύρω από την βάρκα ενώ καθόλη την διάρκεια της 30άλεπτης μάχης με μεγάλα κεφάλια προσπαθεί να απελευθερωθεί από το αγκίστρι. Σύμφωνα με την εμπειρία του Raymond ακόμη και αλάνθαστος να είανι ο ψαράς έχει μόνοπ 50% πιθανότητες να αντέξει στην μάχη.

Ο Γολιάθ μπορεί όπως είπαμε να ξεπεράσει τα 100 κιλά. Όταν πιάσεις ένα ψάρι των 60-70 κιλών είναι ένα μεγάλο επίτευγμα, όταν πιάσεις ένα ψάρι των 100-120 κιλώ θεωρείτε εξωφρενικό ενώ το ψάρι που δείχνουμε στην φωτογραφία και ξεπερνάει τα 150 κιλά θεωρείτε σαν σπάνιο γεγονός. Παρά το γεγονός ότι αρκετοί παλεύουν τέτοια ψάρια εντούτοις λίγοι καταφέρνουν να τα βάλουν στο σκάφος.

Για αυτούς τους λόγους το Τιγρόψαρο Γολιάθ θεωρείτε σαν ένα απο τα δυσκολότερα ψάρια να πιάσεις στον κόσμο. Χρειάζεται υπομονή , μεγάλη επιμονή και αρκετή εμπειρία και μελέτη για να πιάσεις ένα τέτοιο ψάρι.

 

Diamonds are forever.

Υπάρχουν αρκετοί μύθοι για αυτό το ψάρι στην Αφρική. Ένας από τους ποιο  διαδεδομένους είανι εκείνος με τα διαμάντια. Λένε ότι εάν πιάσεις ένα τέτοιο ψάρι πιθανό να βρείς και τα διαμάντια γιατί του αρέσει να τρέφεται με αυτά.Φυσικά ο Reymond λέει ότι μετά από 45 χρόνια που ψαρεύει αυτό το ψάρι ακόμη ψάχνει για το πρώτο διαμάντι

Η συμπεριφορά του Γολιάθ μοιάζει με αρκετών άλλων αρπακτικών του γλυκού νερού, όπως του Φιδοκέφαλου Γίγαντα ( Giant Snakehead). Η αγέλη με τα ψάρια μπορεί αν επιτεθεί σε οποιοδήποτε ζώο περνάει από το ποτάμι και μπορούν να κυνηγούν για ώρες. Όταν τα ψάρια μεγαλώσουν αρκετά φεύγουν από τις αγέλες και γίνονται μοναχικοί κυνηγοί. Tα ψάρια αυτά ζευγαρώνουν κατά την περίοδο του καλοκαιριού και συγκεκριμένα τον Ιούλιο όπου διεξάγονται και μεγάλες μάχες ανάμεσα στα αρσενικά.

Το  M’Benga  είναι επίσης γνωστό για το γεγονός ότι επιτίθεται με απόλυτη ακρίβεια και πολύ έξυπνα. Για παράδειγμα επιτίθεται και χτυπάει τα μεγάλα γατόψαρα στην ουρά για να μην μπορούν να διαφύγουν και να τα αποτελειώσει εύκολα. Μπορείτε να δείτε στις φωτογραφίες ένα μικρό πτερύγιο πίσω από το μεγάλο ραχιαίο. Λένε ότι το χρησιμοποιεί για να εντοπίζει κινήσεις στο νερό

 

Το ποτάμι του Κόγκο

Από το παράθυρο του μικρού αεροπλάνου που μας μετέφερε στο Brazzaville, μπορείς ν αθαυμάσεις το ποτάμι του Κόγκο το οποίο έχει το σχήμα ενός ερπετού. Ξεκινόντας σαν ένα ήρεμο ποτάμι από τα Νότια κοντά στην Λίμνη  Ταγκανίκα το ποτάμι απλώνεται και γίνεται πιο ορμητικό . Σε ορισμένα σημεία παραμένει προσβάσιμο , ιδιαίτερα κοντά στον καταυλισμό του γατόψαρου. Υπάρχουν και κάποια παρακλάδια του ποταμιού αρκετά επικύνδυνα όπως και το στόμα του ποταμού που πέφτει μέσα στον Ατλαντικό Ωκεανό.Το ποτάμι είναι το δεύτερο μεγαλύτερο στην Αφρική μετά το Νείλο και σε θέμα υπερχείλησης το δεύτερο στον κόσμο μετά την Αμαζονία.

Το χρώμα του είναι μαύρο λόγω των διαφόρων υλικών (λάσπη-ξύλα) που μεταφέρει. Υπάρχουν αρκετά είδη ψαριών που ζούνε στο ποτάμι, ορισμένα πανάκριβα για τους λάτρεις των ενυδρείων.

Το απίστευτο 170άρη που πιάστηκε κατά την διαμονή μας. !

Κατά την διάρκεια της διαμονής μας εκεί από τις 21-28 Ιουλίου φέτος, σκέφτεικα να ψαρέψω μόνο με πλαστικά δολώματα όπως άλλωστε συνυθίζω να κάνω.  Διάλεξα ένα οκτάρι μαλακό δόλωμα από την Optimum με επτά πραγκαρόλες όπως πολύ σοφά με συμβούλεψε ο Raymont. Οι ισύντροφοι μου στο ψάρεμα χρησιμοποιούσαν ζωντανά δολώματα . Εκείνη την πρώτη μέρα εγώ δεν είχα κανένα τσίμπημα ενώ οι άλλοι πέτυχαν ένα τσίμπημα το οποίο έκοψε την μισίνα με το πρώτο τράβηγμα.

Κατά την δεύτερη μέρα, βίωσα το πρώτο τσίμπημα από ένα τιγρόψαρο, πολύ νωρίς το πρωί σε μια ρηχή περιοχή με 3 μέτρα νερό. Το ποτάμι ήταν τόσο ήρεμο που είδα το ψάρι να επιτίθεται με απίστευτη δύναμη και ταχύτητα τστο δόλωμα μου. Κατέστρεψε το μαλακό δόλωμα αλλά δεν πιάστηκε. Επιστρέψαμε πίσω περίπου μισή ώρα αργότερα και κατά την διάρκεια τις δωδέκατης βολής μου πέτυχα ένα ψάρι, σχετικά μικρό. Φυσικά αυτό ήταν μόνο η αρχή…..

 

Την επόμενη μέρα με ένα άλλο οδηγό είμασταν κοντά σε ένα γκρεμμό όπου το βάθος ήταν περίπου 60 μέτρα και το ρεύμα πολύ δυνατό.Το τέλειο μέρος για ένα μεγάλο Γολιάθ να ξεκινήσει την αναπαραγωγή του. Ο σύντροφός μου έβαλε δύο καλάμια με ζωντανά δολώματα στο πίσω μέρος της βάρκας και εγώ μπροστά έκανα spinning για να προσελκύσω τα ψάρια.  Σε κάποια στιγμή είδα ότι ένα από τα καλάμια του συντρόφου μου πιάστηκε πιθανό στα βράχια. Πήγα και εγώ πίσω όταν μετά από 1-2 λεπτά διαπιστώσαμε ότι τα βράχια …έτρεχαν. Το ψάρι είχε επιτεθέι σχετικά ήρεμα στο δόλωμα και μετά αποφάσισε να φύγει. Στην αρχή το ψάρι έδωσε τρείς φορές γύρο από το σκάφος και μετά προσπάθησε να μας πάρει στα βαθιά.

Μετά από 25 λεπτά ήταν κουρασμένο και άρχισε να πετάγεται γύρω από το σκάφος Με ομαδική δουλειά και πολύ προσεκτικά καταφέραμε να ανεβάσουμε το ψάρι στο σκάφος. Είχαμε μετακινηθεί περίπου ενάμιση χιλιόμετρο κόντρα στο ρεύμα κατά την διάρκεια της μάχης. Όταν επιστρέψαμε στον καταυλισμό ζυγίσαμε το ψάρι το οποίο ήταν ένα θυληκό περίπου172 κιλά Ένα από τα 15 πιο μεγάλα ψάρια τα οποία πιάστηκαν ποτέ στο ποτάμι.. Το ρεκόρ του καταυλισμού είναι 240 κιλα και πιάστηκε το 2007.

 

Natural and Artificial bait, 2 complementary techniques

Τα τεχνητά δολώματα και τα νωπά/ζωντανά ψάρια για αυτό το ψάρεμα είναι δύο αλληλοσυγκρουόμενες τεχνικές. Για να μπορέσει όμως ένας ψαράς να έχει περισσότερες πιθανότητες να πιάσει ένα τέτοιο ψάρι πρέπει να γνωρίζει και να εφαρμόζει πολύ καλά και τις δύο. Ο καλύτερος τρόπος για να οργανωθεί κάτι τέτοιο είναι με ένα ψαρά να κάνει spinning μπροστά στο σκάφος και δύο καλάμια με νωπά δολώματα στο πίσω μέρος. Το ψάρι θα έρει κοντά από τους ερεθισμούς των τεχνητών στο νερό αλλά θα τσιμπήσει στα νωπά ή ζωντανά δολώματα.  

 

Κάποιες περιοχές πρέπει να εξερευνηθούν καλύρα από άλλες. Γι απαράδειγμα περιοχές όπου υπάρχουν καταράχτες ή απότομα βάθη είναι περιοχές που συνίθως κυνηγάει ο Γολιάθ. .

Τα καλάμια πρέπει να είναι 30-50 λίβρων. Θα χρεαστούμε επίσης sleeves και συρματόχοινο με πολύ ανθεκτικά και μεγάλα αγκίστρια. Πρέπει να σπαταλήσεις αρκετές ώρες προετοιμασίας αν θέλεις να παλέψεις με τον Γολιάθ.


Ο καταυλισμός για τα Τιγρόψαρα

Ο καταυλισμός δημιουργήθηκε το 2011 από τον  Daniel Neuville, τον αδελφό του Raymond (του γνωστού ψαρά τιγρόψαρων ο οποίος δυστηχώς απεβίωσε πρίν από 2 χρόνια. Η οικογένεια τους για τρείς γενιές ψάρευε τα τιγρόψαρα και αυτό τους καθιστά παο τους πιο ειδικούς στα ψάρια αυτά

Ο  Raymond Neuville, ο τωρασινός διευθυντής του καταυλισμού είανι ένα πολύ καλό και εξυπηρετικό άτομο με εκπληκτικό χιούμορ. Μαζί του δουλεύουν αρκετά άλλα άτομα τα οποία κάνουν την παραμονή σου πολύ ευχάριστη.

Ο καυταλισμός παρέχει αρκετές πολυτέλειες αν σκεφτείς ότι είσαι στην μέση του πουθενά. Δωμάτια με κλιματιστικό , μηχανές για αναψυκτικά , δορυφορική τηλεόραση και πολλές άλλες ανέσεις. Φυσικά το 2012 όπως μας ανέφεραν θα γίνουν αρκετές ανακαινίσεις όπως η δημιουργεία εστιατορίου, πισίνα, μπαράκι και ένα ενυδρείο όπου θα μπορούν η επισκέπτες να βλέπουν αληθινές επιθέσεις από τιγρόψαρα..Μ’ία άλλη προσπάθεια είναι η επισκέπτες να ψαρεύουν στα πιο βαθιά σημεία του ποταμού όπου έχουν βρεθεί τεράστιες πέρκες του Νείλου οι οποίες φτάνουν τα 8010 κιλά , τεράστια γατόψαρα και τιγρόψαρα.

 

Recommendations

Αν σκέφτεστε να πάτε σε αυτόν τον υπέροχο τόπο μην ξεχάσετε να βγάλετε μια βίζα η οποί α μαζί με μια πρόσκληση από τον καταυλισμό των Τιγρόψαρων θα σας επιτρέψει να μεταβείτε εκεί χωρίς πρόβλημα. Επίσης θα χρειαστείτε και κάποια εμβόλια όπως Υπαττίτιδα Α+Β, καθώς επίσης και ένα φάρμακο για μαλάρια. Τα πράγματα δεν είναι επικύνδυνα ιδιαίτερα στον καταυλισμό αφού σχεδιάζονται για να φιλοξενούν Ευρωπαίους.

Εύχομαι κάποτε και εσείς οι φίλοι ψαράδες στην Κύπρο να ζήσετε μια παρόμοια εμπειρία και να αντιμετωπίσετε ένα τέτοιο γίγαντα.