Του Χρήστου Χριστοδούλου

Τα τελευταία χρόνια οι Κυπριακές θάλασσες απέκτησαν ακόμη έναν εισβολέα ο οποίος όλο ένα και πληθαίνει. Πρόκειται για το γνωστό Λεοντόψαρο ή αλλιώς LION FISH. Το μεγάλο πρόβλημα με αυτό το ψάρι είναι ότι τα αγκάθια του διαθέτουν μια ισχυρή τοξίνη η οποία σε περίπτωση που σε τσιμπήσει, το θύμα έχει αρκετούς πόνους αλλά και οίδημα για περίπου δύο βδομάδες. Όμως από την άλλη είναι ένα ψάρι το οποίο αλιεύεται πολύ εύκολα ιδιαίτερα με ψαροντούφεκο και είναι πάρα πολύ εύγεστο.

Τα Λεοντόψαρα τα βρίσκουμε σχεδόν παντού, σε λασπόπαγκους, πετρώδεις βυθούς αλλά και ανάμεικτους βυθούς. Τους αρέσει να μένουν σε περιοχές χωρίς πολύ φως και κυρίως μέσα ή κοντά σε θαλάμια. Πολλές φορές η παρουσία τους σε θαλάμια συνοδεύεται και με την παρουσία άλλων ψαριών.

Το κυνήγι τους δεν είναι ιδιαίτερα δύσκολο αλλά χρειάζεται προσοχή. Τα ψάρια είναι ακίνητα τις περισσότερες φορές και δεν αντιδρούν ακόμη και αν τους κοντέψουμε σε απόσταση αναπνοής. Το μέγεθος τους κυμαίνεται από διακόσια γραμμάρια μέχρι και ενάμιση κιλό.

Για το κυνήγι των συγκεκριμένων ψαριών έχουν κατασκευαστεί ειδικά όπλα με πεντάνια και ειδικά δοχεία για να τα τοποθετούμε με ασφάλεια. Φυσικά υπάρχει και ο τρόπος να τα ψαρεύουμε χωρίς τον ειδικό εξοπλισμό. Ένα οποιοδήποτε όπλο, μικρό και αργό είναι ικανό να κάνει την δουλειά του. Απαραίτητο αξεσουάρ πάνω στη σημαδούρα για το ψάρεμα τους είναι ένα ψαλίδι. Αφού εντοπίσουμε το ψάρι πλανιάρουμε κάθετα προς τα επάνω του. Προσπαθούμε η βολή μας να είναι στο κεφάλι πίσω από τα μάτια για να είναι το χτύπημα ακαριαίο. Αποφεύγουμε τις βολές στο πλάι γιατί είναι δύσκολο μετά εάν το ψάρι είναι ζωντανό να το περιορίσουμε με ασφάλεια και να το αφαιρέσουμε από την βέργα μας. Με κάθετο χτύπημα το ψάρι είναι ακινητοποιημένο και μπορούμε εύκολα να το διαχειριστούμε. Στην συνέχεια αφού πιάσουμε το ψάρι από τα χείλη το αφαιρούμε από την βέργα και πάμε στην σημαδούρα όπου με την βοήθεια του ψαλιδιού αφαιρούμε τα αγκάθια από την σπονδυλική του στήλη τα πλευρικά πτερύγια και το κάτω μέρος. Όταν αφαιρεθούν τα αγκάθια το ψάρι δεν έχει κανένα κίνδυνο. Προσοχή σε όσους δεν αφαιρείτε τα αγκάθια και βάζετε το ψάρι είτε στην σημαδούρα είτε στο σκάφος. Τα αγκάθια διαθέτουν τοξικότητα ακόμη και μετά τον θάνατο του ψαριού. Σε περίπτωση που μας τρυπήσει ένα αγκάθι το καλύτερο αντίδοτο είναι ζεστό νερό για όσο περισσότερη ώρα γίνεται. Σε μια τέτοια περίπτωση καλό είναι να μεταβούμε στο νοσοκομείο για να προλάβουμε την εξάπλωση του οιδήματος.


Τα ψάρια αυτά είναι πάρα πολύ νόστιμα και μπορούν να μαγειρευτούν με πολλούς τρόπους. Μπορούν να γίνουν τηγανητά, στα κάρβουνα ακόμη και καρπάτζιο ή σασχίμι.



Το Μυστικό στο ψάρεμα τους:

‘Λόγω της ακινησίας των ψαριών μην κάνετε μακρινές ή γρήγορες βολές, πηγαίνετε όσο πιο κοντά γίνεται και προσπαθήστε να πετύχετε το πάνω μέρος της κεφαλής του ψαριού πίσω από τα μάτια.’