Η αλήθεια ήταν πολλές φορές που αναρωτήθηκα βλέποντας φωτογραφίες ή βίντεο φίλων μου με δελφίνια να κολυμπάνε κοντά στη βάρκα τους το γιατί δεν μπαίναν στη θάλασσα για να βρεθούν με αυτά τα υπέροχα πλάσματα πρόσωπο με πρόσωπο.


Και κάπως έτσι ένα Σάββατο πρωί, επιστρέφοντας στη στεριά από την δεύτερη μέρα διεξαγωγής του ανοιξιάτικου αγώνα ελεύθερης κατάδυσης που διοργανώνει η σχολή Freedom Diving Center ο βαρκάρης μας Λοΐζος Τάππας, σταματάει τη βάρκα μεσοπέλαγα ξαφνικά.. Στην ερώτηση μου "Γιατί;" Η απάντηση ήταν "Δεν βλέπεις τα δελφίνια δίπλα μας;" 10 μέτρα μακριά. Και σαν έτοιμος εγώ από καιρό δεν χρειάστηκα περισσότερα από 20 δευτερόλεπτα να βρεθώ αλαφιασμένος στη θάλασσα με τη κάμερα στο χέρι να κολυμπάω δειλά δειλά για να έρθω αντίκρυ με αυτά τα υπέροχα πλάσματα.


Και ήρθαν.. ένα κοπάδι με 8 δελφίνια να περνάνε από κάτω μας να μας βλέπουν, να βλέπουμε τις χαρακιές πάνω στα κορμιά τους και να αναρωτιέμαι σε ποια βάθη έχουν άραγε χαρακωθεί; Δύο από εκείνα να ξεχωρίζουν και να μας κάνουν φιγούρες.. Τι άλλο να ζητήσω από τη θάλασσα; Ίσως να ήταν η ανταμοιβή της για τον καρχαρία που ήρθε να μας χαιρετίσει πέρσι τον χειμώνα ανοικτά της Καρπασίας μαζί με τον Αντώνη Αβούρη αλλά δεν προλάβαμε να φωτογραφίσουμε αφού μας εμφανίστηκε ξαφνικά. Επόμενος στόχος; Οι φάλαινες της Ικαρίας και του Αιγαίου.


Stay tuned τα καλύτερα έπονται.


Του Φάνου Αβούρη