ΚΥΝΗΓΩΝΤΑΣ ΤΟΥΣ ΚΥΝΗΓΟΥΣ ΜΕ OFF-SHORE SPINNING!
Του Δημήτρη Μπιτσάβα
Σχεδόν κάθε χρόνο σε πολλά μέρη της χώρας μας, η έναρξη του φθινοπώρου σημάνει και την έναρξη της «εισβολής» των πεινασμένων κυνηγών στα μπλε νερά του Αιγαίου, η οποία διαρκεί περίπου μέχρι τον Δεκέμβριο. Η φετινή χρονιά όμως αποτελεί μια εξαίρεση… Το «καυτό» καλοκαίρι, οι υψηλές θερμοκρασίες της θάλασσας και η έντονη ηλιοφάνεια κρατάνε αυτούς τους τροπικούς θηρευτές, κοντά στις μεσοπέλαγες ξέρες, τους κοφτούς κάβους και φυσικά κοντά στις ιχθυοκαλλιέργειες, με σκοπό την εύρεση μεγάλης ποσότητας τροφής (σαρδέλα, ζαργάνες, γαύρο, καλαμάρι) η οποία θα τους εξασφαλίσει μεγάλα αποθέματα ενέργειας ώστε να συνεχίσουν το ταξίδι τους στη Μεσόγειο και έπειτα στα ανοιχτά του Ατλαντικού Ωκεανού. Ευκαιρία μας λοιπόν, λόγω διακοπών αυτό το διάστημα, να πάρουμε το σκάφος μας και να ασχοληθούμε εντατικά με την αναζήτηση και το ψάρεμα αυτού του ακούραστου και πανέμορφου θηράματος.
Ο ΚΥΝΗΓΟΣ…
Ο κυνηγός (Coryphaena hippurus), γνωστός και ως δελφινόψαρο (dolphin fish), λαμπούκα και λαπόρδα, είναι πελαγικό ψάρι το οποίο συναντάται σε υπεράκτια εύκρατα, τροπικά και υποτροπικά νερά σχεδόν σε όλο τον κόσμο. Αυτά τα ψάρια βρίσκονται συχνότερα στα νερά γύρω από τον Κόλπο του Μεξικού, την Κόστα Ρίκα, τη Χαβάη και τον Ινδικό Ωκεανό. Ο κυνηγός έχει συμπιεσμένο σώμα και ένα μόνο ραχιαίο πτερύγιο που εκτείνεται από το κεφάλι σχεδόν μέχρι την ουρά. Τα ενήλικα αρσενικά έχουν εξέχοντα μέτωπα που προεξέχουν πολύ πάνω από το σώμα σε αντίθεση με τα θηλυκά τα οποία έχουν στρογγυλεμένο κεφάλι. Ο κυνηγός μπορεί να ζήσει έως και πέντε χρόνια, αν και σπάνια υπερβαίνει τα τέσσερα ενώ ταυτόχρονα έχει πολύ υψηλό ρυθμό ανάπτυξης. Τα θηλυκά είναι συνήθως μικρότερα από τα αρσενικά ενώ γενικά το βάρος των συγκεκριμένων ψαριών στην Ελλάδα πολύ σπάνια ξεπερνάει τα 10-12 κιλά.
ΤΕΤ-Α-ΤΕΤ ΜΕ ΤΟΝ…ΧΡΥΣΑΦΈΝΙΟ
Οι πιθανότητες μιας μεσοπέλαγης συνάντησης με αυτόν τον θηρευτή, ειδικά στην περίοδο που ανέφερα παραπάνω, αυξάνονται κατακόρυφα τις πρωινές/μεσημεριανές ώρες συγκεκριμένα δηλαδή από τις 11 έως τις 3. Αυτό συμβαίνει γιατί αυτές τις ώρες η επιφάνεια της θάλασσας δέχεται την μέγιστη θερμοκρασία από τον ήλιο, με αποτέλεσμα τα κοπάδια μικρόψαρων (σαρδέλες, ζαργάνες) να ανεβαίνουν στα υψηλότερα στρώματα νερού ώστε να τραφούν με πλαγκτόν σχηματίζοντας μεγάλα κοπάδια. Αυτό δίνει την δυνατότητα στους κυνηγούς, στους οποίους αρέσει να κινούνται κοπαδιαστά και κοντά στην επιφάνεια, να κάνουν μαζικές επιθέσεις σπαταλώντας σχεδόν ολόκληρο το πρωί τους αναζητώντας για τροφή. Φυσικά όμως τώρα θα αναρωτηθείτε τι εννοώ ακριβώς με την φράση «μεσοπέλαγη συνάντηση», οπότε πάμε να δούμε τα μέρη που θα συναντήσουμε αυτά τα ψάρια, αφού αναλύσαμε το ωράριο των αναγκών τους…
Ευτυχώς για εμάς τους ψαράδες, ο κυνηγός είναι ένα ψάρι με μια πολύ συγκεκριμένη και μεγάλη αδυναμία η οποία ακούει στο όνομα «επιπλέοντα αντικείμενα». Όσο και αν ακούγεται περίεργο σε όσους δεν το ξέρουν, οι κυνηγοί λατρεύουν οτιδήποτε καταλαμβάνει αρκετά μεγάλο όγκο στην επιφάνεια της θάλασσας και αφιερώνουν αρκετό χρόνο στην πλήρη εξερεύνηση του. Φυσικά κανείς δεν ξέρει τον ακριβή λόγο που αρέσκονται να κολυμπάνε κάτω από αντικείμενα όπως π.χ. κορμοί, κλαδιά κ.α, ίσως τους αρέσει η σκιά που προσφέρουν, ίσως να τα νιώθουν σαν καταφύγιο, είτε σαν σημείο συγκέντρωσης του κοπαδιού, πάντως εμείς θα αρκεστούμε απλά στο ότι είναι μια πραγματικότητα που θα μας βοηθήσει στην αναζήτηση τους. Αν αναλογιστούμε τώρα κάποια πλωτά μέσα στη θάλασσα, που να είναι και προσβάσιμα σε όλους, σίγουρα το μυαλό μας θα πάει στις μονάδες ιχθυοκαλλιεργειών οι οποίες πολύ πιθανόν να είναι το νούμερο 1 hot-spot για το ψάρεμα των κυνηγών. Τα ψάρια που συχνάζουν εκεί, συνηθισμένα από τις μηχανές των σκαφών που κινούνται καθημερινά πάνω από τα κεφάλια τους, δεν θα διστάσουν να έρθουν και ακριβώς κάτω από το σκάφος μας δημιουργώντας μεγάλα κοπάδια. Τρίτο και τελευταίο hot spot είναι οι μεσοπέλαγες ξέρες και οι ανοιχτοί, άγριοι κάβοι οι οποίοι λόγω περασμάτων διαφόρων θηραμάτων θα προσελκύσουν και τους τροπικούς κυνηγούς.
ΛΙΓΑ ΚΑΙ ΣΤΟΧΕΥΜΕΝΑ ΤΕΧΝΗΤΑ…
Όσες φορές και αν έχω βρεθεί αντιμέτωπος με αυτό το ψάρι, πάντα θα με εκπλήσσει η τρομερή επιλεκτικότητα του όσον αφορά τα τεχνητά που χρησιμοποιώ. Η λαπόρδα, αν και οι περισσότεροι (μαζί τους και εγώ) πιστεύουν ότι πρόκειται για ένα λαίμαργο και χαζό ψάρι, είναι ένα πανέξυπνο και πολύ προσεκτικό ψάρι. Αν βέβαια ψαρεύουμε με νωπό ή ζωντανό δόλωμα, τα πράγματα αλλάζουν και η εξυπνάδα τους πάει… περίπατο, αλλά σε εμάς τους σπίνερς που ασχολούμαστε με το ψεύτικο δόλωμα ίσως να κάνει τη ζωή δύσκολη μερικές φορές. Τα πρώτα τεχνητά που θα χρησιμοποιήσουμε αν στοχεύουμε σε αυτό το θήραμα είναι μεγάλα popper και w.t.d (walk the dog) τεχνητά σε πολύ γρήγορες και κοφτές κινήσεις. Μην ξεχνάτε ότι ο κυνηγός μπορεί να αναπτύξει τρομακτικές ταχύτητες για να τραφεί και πολύ συχνά το επιδιώκει ακόμη και αν η τροφή δεν είναι το κύριο μέλημα του.
Με θυμάμαι χαρακτηριστικά μια φορά πριν περίπου 4-5 χρόνια, που κατάφερα να «ξεκλειδώσω» ολοκληρωτικά αυτά τα ψάρια, να προσπαθώ απεγνωσμένα με κάθε τεχνητό της κασετίνας μου να πιάσω ένα από αυτά χωρίς κανένα αποτέλεσμα. Είχα ρίξει τα πάντα… μεγάλα minnows, μικρά minnows, βυθιζόμενα pencil και οτιδήποτε μπορείτε να φανταστείτε μέχρι που επέλεξα να προσπαθήσω με 1-2 popper με έντονους παφλασμούς και σχετικά γρήγορες ανακτήσεις. Ξαφνικά οι επιθέσεις διαδέχονταν η μία την άλλη, τα ψάρια τόση ώρα απλά ακολουθούσαν και τώρα πηδούσαν κυριολεκτικά ολόκληρα έξω από το νερό με στόχο το popper μου. Τότε κατάλαβα ότι τα ψάρια αυτά προτιμούν έντονο θόρυβο στην επιφάνεια και οτιδήποτε κινείται γρήγορα πάνω σε αυτή.
ΕΞΟΠΛΙΣΜΟΣ
Ο εξοπλισμός που θα χρησιμοποιήσουμε θα είναι ένας κλασσικός εξοπλισμός spinning με ένα fast/extra fast καλάμι με casting weight 10-45, 15-50 ακόμη και 20-60 εφόσον μιλάμε για spinning ανοιχτής θάλασσας. Ο μηχανισμός μας θα πρότεινα να είναι της τάξεως των 4000 γεμισμένος με νήμα PE 1.2 και πάνω, ανάλογα φυσικά με το πόσο Heavy θέλουμε να είναι το σύνολο μας. Τέλος, εννοείται ότι ένα ποιοτικό παράμαλλο fluorocarbon από 0.37 έως και 0.45 θα κάνει τη διαφορά στα φρενήρη φευγιά και στα πριονωτά δόντια αυτού του θηρευτή.
Η ΛΑΝΘΑΣΜΕΝΗ ΚΙΝΗΣΗ
Ήταν θυμάμαι μια από τις πρώτες εξορμήσεις spinning για κυνηγούς από βάρκα πριν από αρκετά χρόνια, όπου μαζί με τον πατέρα μου βάλαμε ως στόχο τους Αυγουστιάτικους κυνηγούς που είχαν κατακλύσει μια ξέρα η οποία βρίσκονταν κοντά σε μια μεγάλη μονάδα ιχθυοκαλλιεργειών. Το τέλειο σημείο σκέφτηκα… Τα ψάρια γνωρίζαμε ότι ήταν εκεί κυρίως λόγω της γνώσης μας στον τόπο από πολύ παλαιότερα ψαρέματα (συρτή με σιλικόνες raglou, πλαστικά τεχνητά οποιασδήποτε εταιρίας και πολύ χοντρά παράμαλλα… σίγουρα ξυπνάω αναμνήσεις σε πολλούς παλιακούς ψαράδες) και δεν θα σταματούσαμε αν δεν την επιβεβαιώναμε στο 100%.
Οι ώρες περνούσαν, υπήρχε μια κινητικότητα μικρόψαρων κυρίως ζαργάνων αλλά ακόμη κανένα ίχνος των καταπράσινων θηρευτών. Ξαφνικά για μια στιγμή με την άκρη του ματιού μου παρατηρώ σε αρκετά μεγάλη απόσταση από τη βάρκα ένα κοπάδι με ζαργάνες να πετάγεται σαν νέφος από βέλη έξω από το νερό και από πίσω τους η θάλασσα να βράζει από αφηνιασμένους κυνηγούς που διεκδικούσαν το μεσημεριανό τους… «Φύγαμε» φωνάζω στον πατέρα μου και σε δευτερόλεπτα βρεθήκαμε σε απόσταση βολής από το κυνήγι. Τα ψάρια ήταν από 3 κιλά έως και 6 κιλά και κυνηγούσαν με αδιάκοπους ρυθμούς ακριβώς μπροστά μας.
Ήταν η πρώτη μου επαφή με τόσο μεγάλο αριθμό ψαριών και δίχως να το πολύ σκεφτώ αρπάζω καλάμι και popper ξεκινώντας έτσι τις βολές κοντά στον πανικό που επικρατούσε την «λαδωμένη» θάλασσα. Τα strike ξεκίνησαν να γίνονται μπελάς αφού τα μεγάλα ψάρια μας έδειχναν την δύναμη τους από το πρώτο κιόλας κάρφωμα κρατώντας μας ταυτόχρονα διψασμένους για μάχη. Χωρίς να το καταλάβουμε μέσα σε 2-3 ώρες η βάρκα και τα ρούχα μας είχαν γεμίσει με λέπια και αίματα από τις φοβερές και ασταμάτητες συλλήψεις μεγάλων κυνηγών… Η εικόνα του ψυγείου όμως δεν ήταν και τόσο φοβερή αφού περίπου 8-10 ψάρια των 4-5-6 ακόμη και 7 κιλών βρίσκονταν ήδη μέσα σαν να μας έλεγαν ότι έπρεπε να είχαμε χορτάσει λίγο νωρίτερα την όλη κατάσταση και να βρισκόμασταν ήδη στον δρόμο της επιστροφής συζητώντας και αναλύοντας τις τρελές επιθέσεις. Αυτό λοιπόν ήταν και θα είναι το λάθος που σχεδόν όλοι θα υποπέσουμε κυνηγώντας αυτά τα ψάρια αφού η ανεξήγητη λαιμαργία τους πολλές φορές θα μας κάνει κυριολεκτικά να χάσουμε το μέτρημα… Ομολογώ ότι ήταν μια στιγμή που με ευαισθητοποίησε ακόμη περισσότερο στο θέμα της απελευθέρωσης και έκτοτε έχω μια αρκετά αυστηρή επιλεκτικότητα στα ψαρέματα μου.
Τέλος, θα ήθελα την προσοχή σας σε αυτό γιατί πρόκειται για ένα πολύ σημαντικό ζήτημα στην απελευθέρωση θηραμάτων γενικά… Προσπαθήστε όσο μπορείτε να είστε λεπτοί στους χειρισμούς με το εκάστοτε αλίευμα σας και το κυριότερο είναι να χρησιμοποιείτε κάποιου είδους λαβή (grip) ώστε να μην τραυματίζετε τα βράγχια του ψαριού. Αυτό το τονίζω γιατί μπορεί παρά την θέληση μας για απελευθέρωση ενός ψαριού, λόγω λάθους διαχείρισης να χάσουμε αυτή την ευκαιρία και το εξαντλημένο ψάρι να μην έχει τη δύναμη να επιστρέψει στη θάλασσα. Ειδικά αν μιλάμε για τους κυνηγούς πού εξαιτίας της μεγάλης ενέργειας που σπαταλάνε για να ξεφύγουν από τα αγκίστρια μας είναι ήδη πολύ ευάλωτοι όταν μπαίνουν στο σκάφος μας.
ΟΤΑΝ ΤΑ ΨΑΡΙΑ ΑΠΟΥΣΙΑΖΟΥΝ ΑΠΟ ΤΗΝ ΕΠΙΦΑΝΕΙΑ…
Ναι μεν οι κυνηγοί θεωρούνται ψάρια που κυνηγάνε κατά βάση στην επιφάνεια της θάλασσας αλλά σίγουρα θα υπάρξουν και φορές που θα είναι ανόρεκτοι και θα κινούνται σε μεγαλύτερα βάθη. Εάν παρατηρήσουμε λοιπόν κάτι τέτοιο σε κάποια εξόρμηση μας, το πρώτο πράγμα που θα πρέπει μα δοκιμάσουμε είναι πλανάκια (μικρά jigs δηλαδή στο μέγεθος μπουκιάς) από 15-25gr περίπου και ιριδίζοντα χρώματα τα οποία θα προσελκύσουν το ενδιαφέρον των κυνηγών. Πρόκειται για μια αρκετά αποδοτική στρατηγική αν και τις περισσότερες φορές όταν τα συγκεκριμένα ψάρια έχουν τέτοια συμπεριφορά, οι πιθανότητες για κάποιο καλό strike μειώνονται κατακόρυφα. Τέλος, η τελευταία μας ελπίδα είναι η σταθερή αξία των sinking pencil τα οποία με την σπασμωδική και ταυτόχρονα νωχελική κίνηση μπορούν να διεγείρουν το κυνηγητικό ένστικτο αυτών των θηρευτών και να ωθήσουν στο να επιτεθούν στο τεχνητό μας.
ΨΑΡΙΑ ΤΟΠΙΚΙΣΤΕΣ
Προς διευκόλυνσή σας στο ψάρεμα της λαπόρδας, θεώρησα αναγκαίο να μοιραστώ μαζί σας κάποιες παρατηρήσεις τις οποίες κρατάω σε προσωπικό αλιευτικό ημερολόγιο και με έχουν βοηθήσει αρκετά στο να κατανοήσω τις συνήθειες και τις ανάγκες αυτών των ψαριών. Η κύρια παρατήρηση λοιπόν, και η πιο βασική, είναι ότι οι κυνηγοί είναι ψάρια τοπικιστές… Τι εννοώ με αυτό; Εννοώ ότι παρά τις τεράστιες αποστάσεις που διανύουν όλο το χρόνο από τον Ινδικό και Ατλαντικό Ωκεανό προς τη Μεσόγειο και πάλι πίσω, όταν επισκέπτονται ένα μέρος θα καθίσουν αρκετό καιρό κυνηγώντας πριν μετακινηθούν σχεδόν μαζικά σε ένα άλλο. Πολλές φορές μάλιστα θα δούμε ότι σχεδόν την ίδια εποχή, στο ίδιο σημείο που πετύχαμε τα συγκεκριμένα ψάρια μια χρονιά, στο ίδιο ακριβώς σημείο, την ίδια εποχή θα τα πετύχουμε και την επόμενη χρονιά. Γενικά ακολουθούν πορείες όπως οι τόνοι και τα μαγιάτικα που μέσω των αισθήσεων τους όπως η όραση (παρατηρούν σημάδια στο βυθό), η όσφρηση, η πλευρική τους γραμμή και φυσικά μέσω των κοπαδιών μικρόψαρων, βοηθιούνται στο να οδηγούνται στα ίδια σημεία κάθε χρόνο! Για αυτό το λόγο, η συμβουλή μου είναι: Κρατήστε τα σημάδια στο βυθόμετρο σας όταν βρίσκετε κάποια ψάρια και γενικά μην προσπαθείτε ξανά και ξανά στους ίδιους τόπους γιατί πολύ πιθανόν τα ψάρια να απουσιάζουν εντελώς και για μεγάλο χρονικό διάστημα! Ψαρέψτε λοιπόν σε διαφορετικά μέρη σε κάθε εξόρμηση μέχρι να βρείτε τα ψάρια!
Καλό υπόλοιπο καλοκαιριού με ήρεμες και ασφαλείς θάλασσες σε όλους τους φίλους στην Κύπρο! Μέχρι το επόμενο τεύχος… να είστε όλοι καλά!
Μυστικά ψαρέματος:
- Επιπλέοντα αντικείμενα και ιχθυοκαλλιέργειες
- Γρήγορες ανακτήσεις
- Popper και wtd τεχνητά επειδή κυρίως κυνηγάνε στην επιφάνεια
- Πρωινές/Μεσημεριανές ώρες και ζεστές μέρες
- Κοφτοί κάβοι και μεσοπέλαγες ξέρες
- Αξιόπιστα σετ γιατί μπορεί να έχουμε και εκπλήξεις όπως (τονοειδή και μαγιάτικα)