Το ψάρεμα και οι τεχνικές ψαρέματος συνεχώς εξελίσσονται και κάθε λίγο και λιγάκι κάτι καινούργιο θα εμφανιστεί για να ‘αναταράξει’  τα νερά. Σε πολλές περιπτώσεις η ανάγκη των ψαράδων να ανακαλύψουν ένα άλλο ερέθισμα για τα ψάρια, κάτι καινούργιο που δεν θα το πονηρευτούν (για κάποιο διάστημα τουλάχιστο) τους οδηγεί προς καινοτόμες ανακαλύψεις. Έτσι λοιπόν εκεί που παρατηρείται μείωση στην απόδοση μιας τεχνικής, να σου κάτι καινούργιο, το οποίο μαγνητίζει τα ψάρια. Μετά ξέρετε τι συμβαίνει , μόλις δούνε ότι μια τεχνική δουλεύει τρέχουν πρώτοι οι κατασκευαστές να την πλασάρουνε, οι έμποροι να την προωθήσουν, τα περιοδικά να την παρουσιάσουν και οι τολμηροί να την δοκιμάσουν. Φυσικά η μεγάλη μάζα του κόσμου περιμένει πρώτα να δει με τα μάτια της και μετά να ακολουθήσει.

Φυσικά υπάρχουν και κάποια είδη ψαριών τα οποία είναι περαστικά από τα νερά μας και τα οποία δεν διαθέτουν ούτε και πολύ καλή μνήμη. Αλλά πολλές φορές πέφτουμε και εμείς θύματα παραπλάνησης και θύματα της δικής μας κυρίως αμφιβολίας με αποτέλεσμα να εγκαταλείπουμε γνωστές και σίγουρες μεθόδους ψαρέματος οι οποίες μας πρόσφεραν πολλές συγκινήσεις μέχρι σήμερα.

 

Τρανό παράδειγμα του πιο πάνω συλλογισμού μου ο φίλος μου ο Στέλιος. Ο Στελλάρας λοιπόν αποφάσισε να αγοράσει ένα σκάφος σύμφωνα με τον προϋπολογισμό του για να κάνει όσα περισσότερα ψαρέματα μπορούσε. Έτσι λοιπόν με καλό παζάρι έκλεισε ένα σκάφος κοντά στα 17 πόδια με ένα κινητήρα 60 αλόγων. Το καλοκαίρι πλησίαζε και θα ξεκινούσε το περιβόητο ψάρεμα για τόνους (τονάκια) . Ο τόνος Albacore (Thunnusalalunga) είναι ψάρι της οικογένειας scombridae όπου ανήκουν οι τόνοι , τα Mackerels και τα bonitos . Ψάρια που μας δίδουν την ευχαρίστηση να παλέψουμε και εμείς έστω και μια φορά το χρόνο με αυτούς τους κυνηγούς των βαθιών νερών.

Έτσι λοιπόν ο άπειρος Στελλάρας προσπαθούσε να μαζέψει πληροφορίες και συμβουλές.  Έφτασε και η σειρά μου και με ρώτησε να του πω δυο τρείς κουβέντες. Τι να καθίσω τώρα να λέω στον άνθρωπο για ζεστά ρεύματα, για γόνο και εντοπισμό του κοπαδιού, για teasers και γωνίες δολωμάτων. Όλα αυτά σκέφτηκα μάλλον θα τον συγχύσουν αν του τα αραδιάσω μαζί . Έτσι  λοιπόν σκέφτηκα να του δώσω τις πρώτες συμβουλές που έπιασα και εγώ όταν πρωτοξεκινούσα.

 

Δύο καλάμια για ξεκίνημα

Όταν πρωτοξεκινήσαμε οι περισσότεροι αυτό το ψάρεμα από φόβο μην τα μπλέξουμε και μην χάσουμε το έλεγχο περιοριστήκαμε στα δύο καλάμια. Στην συνέχεια τα δύο έγιναν τρία, τα τρία τέσσερα , μετά ήρθαν και τα out rigger και τα τέσσερα έγιναν έξη.  Έτσι λοιπόν είπα στον φίλο μας να χρησιμοποιεί μόνο δύο καλάμια για αρχή. Τα καλάμια αυτά μπορεί αν είναι από 12-30 λίβρες και να φέρουν μηχανισμό ο οποίος να έχει γερά φρένα και δυνατότητα να παίρνει μισίνα 0,60 πέραν των 200 μέτρων.  Αυτά για αρχή.  

 

Δοκιμασμένα και τα δολώματα

Για να μην πάει να καταξοδευτεί ο άνθρωπος μιας και περνάμε και δύσκολες μέρες του σύστησα να αγοράσει κάποια βασικά χρώματα από ψαράκια τα οποία κατά κανόνα είναι διαχρονικά και δουλεύουν. Βυσσινή , πορτοκαλί, μπλε με ασημί και  κόκκινο με άσπρο.

Με ρώτησε ο Στέλιο, ‘οι τόνοι βλέπουν χρώματα;’  Την απάντηση σε αυτό το ερώτημα την έδωσε στις μελέτες του ο  Dr. Kerstin Fritsches ο οποίος επί σειρά ετών διενέργησε μελέτες για την όραση και την συμπεριφορά των ψαριών. Από τις μελέτες λοιπόν διαφάνηκε ότι τα περισσότερα αρπακτικά ψάρια ξεχωρίζουν κάποια χρώματα, τα μάτια τους έχουν αισθητήρες που αναγνωρίζουν ένα διαρρυθμιστικό φάσμα χρωμάτων από κίτρινο, πράσινο μπλε, βιολετί και κυρίως πρασινογάλαζες αποχρώσεις. Αυτό ισχύει και για τους τόνους οι οποίοι έχουν αχρωματοψία στα χρώματα καφέ, πορτοκαλί και κόκκινο. Τα μάτια των αρπακτικών ανιχνεύουν πολύ καλά την κίνηση των αρπακτικών ενώ η νυχτερινή τους όραση είναι άψογη. Το γεγονός ότι οι τόνοι δεν βλέπουν τα χρώματα καφέ, κόκκινο και πορτοκαλί δεν σημαίνει ότι τα δολώματα με αυτούς τους χρωματισμούς γίνονται αόρατα στο νερό. Απλά τα χρώματα αυτά σε συνάρτηση με το φως από τον ήλιου δημιουργούν διάφορες αποχρώσεις του γκρίζου στα μάτια του τόνου που τον βοηθούν να αντιληφθεί το σχήμα, το μέγεθος και την κίνηση του αντικειμένου. Κατά ακρίβεια όλα τα χρώματα που χρησιμοποιούνται στην επιφάνεια είτε αντανακλούν στο νερό είτε εμποδίζουν το φως να περάσει έτσι ώστε να παρουσιάζεται στο ψάρι μία  μαύρη μορφή ή σε απόχρωση του γκρίζου όπου το σχήμα, το μέγεθος και η κίνηση της θα παίξουν καθοριστικό ρόλο στο αν το ψάρι θα επιτεθεί ή όχι.

Έτσι λοιπόν με ο φίλος μας πήρε και τέσσερα ψαράκια και ένιωθε έτοιμος να ριχθεί στην μάχη. Όμως του έλειπε ένα ακόμη συστατικό . Που να τραβήξω για τόνου;  Η απάντηση ήταν και πάλι απλή. Τα ψάρια αυτά κινούνται κυρίως σε περιοχές με ισοβαθίες όπου υπάρχουν κοψίματα και απότομες εναλλαγές βάθους. Εκεί υπάρχουν μεγαλύτερες πιθανότητες να υπάρχει ‘ψιλό’ και να κυνηγάνε. Αλλά για λόγους ασφαλείας περισσότερο το προέτρεψα να μην απομακρυνθεί πολύ από την στεριά και να βρει το πιο κοντινό σημείο όπου υπάρχει μεγάλη διαφορά ισοβαθίας. Δηλαδή από τα 600 μέτρα στα 350.

Μπήκε λοιπόν το καλοκαίρι και έκαναν την εμφάνιση τους τα ψάρια. Οι Ανατολικές περιοχές ξεκίνησαν να απολαμβάνουν πρώτες τις συγκινήσεις αυτού του ψαρέματος, ενώ οι υπόλοιποι και όσοι δεν είχαμε την ευκαιρία να αποδράσουμε για μια μέρα και να πάμε μέχρι τις Ανατολικές περιοχές για κανένα ψάρεμα περιμέναμε τον ερχομό τους στο Νότιο μέρος του νησιού μας. Έφτασαν λοιπόν τα ψάρια και κοντά μας και επιστρατεύσαμε τα πανάκριβα μας καλάμια τους δυτάχητους μηχανισμούς μας και εκατοντάδες φανταχτερά δολώματα για να πιάσουμε ‘τοννάκια’.

Φέτος νιώθαμε και ιδιαίτερα αισιόδοξοι αφού είχαμε αγοράσει αλλά και εισάγει από μόνοι μας ένα σωρό πανάκριβα και μοναδικά τεχνητά τα οποία δεν τα βρίσκεις όπου και όπου. Πρώτη εξόρμηση, πολύωρα και μακρινά ψαρέματα δεκαπέντε και εικοσιπέντε ναυτικά μακριά από την στεριά αλλά τα ψάρια δεν φαίνεται να τιμούν τα νέα δολώματα. Δεύτερη απόπειρα και πάλι μεσοπέλαγα με νέα τεχνητά και νέες τεχνικές αλλά και πάλι επιστροφή στην στεριά παπαγάλοι. Οι περισσότεροι το πήραμε απόφαση , τα ψάρια είχαν εξαφανιστεί. Τα έπιασαν όλα και δεν έμεινε τίποτα για εμάς εδώ κάτω. Τυχαία όμως συναντάω και τον Στελλάρα μια μέρα και πάνω στην κουβέντα τον ρωτώ. ‘ Τι έγινε δοκίμασες την βάρκα; Πήγες κανένα ψάρεμα;’ Γεμάτος ενθουσιασμό μου λέει., ‘Ναι πήγα τρείς φορές έπιασα την πρώτη φορά δύο και την επόμενες φορές από τρείς’ . Φυσικά δεν πήγαινα μακριά  εδώ έξω από τον κόλπο , χρησιμοποιούσα τα ψαράκια που μου είπες και τα δύο καλάμια που αγόρασα.  Εσείς πρέπει να πιάσετε πολλά ψάρια εκεί έξω’ με ρωτάει σίγουρος για την απάντηση που θα του έδινα. ‘Κανένα’ του απαντάω και εγώ και έμεινε στήλη άλατος ο Στελλάρας.

Την επόμενη εξόρμηση έριξα και εγώ δύο ψαράκια, από αυτά τα γνωστά που όλοι μας έχουμε στην κασετίνα με τα δολώματα, έβαλα δύο καλάμια και κινήθηκα στις παλιές γνωστές γειτονιές τους. Ήταν ζήτημα λεπτών να ακούσω εκείνο το ανατριχιαστικό θόρυβο από τα φρένα των μηχανών καθώς ξετυλίγεται  η μισίνα από το μηχανάκι. Ο μαχητικός τόννος μετά παο ολιγόλεπτη μάχη ήρθε στο σκάφος. Έτσι απλά με την παλιά γνωστή συνταγή. Με δύο καλάμια, δύο ψαράκια το ένα πιο πίσω από το άλλο και με εκείνο που είναι κοντά στο σκάφος να έχει δύο στριφτά βάρη για μεγαλύτερη βύθιση.