Του Νικόλα Χαρρί


Αν και σας έχω συνηθίσει με άρθρα χαρούμενου και θετικού περιεχομένου λέω αυτή τη φορά να γράψω για μια αρνητική εμπειρία που έζησα κάποιους μήνες πριν στην καρδιά του χειμώνα. Εδώ βορειοδυτική Νορβηγία τα αυτοκινητιστικά ατυχήματα είναι σχεδόν μηδενικά αφού οι καμπάνες είναι σκληρές και τσούζουν άλλα και οι πολίτες νομοταγείς ως επί το πλείστον. Έφυγα για ψάρεμα μόνος καταχείμωνο σε μακρινό τόπο, τον οποίο γνωρίζω μετά από αρκετά χρόνια ενασχόλησης με το extreme sport να βουτάς σε νερά που φτάνουν και τους 2 βαθμούς κελσίου για να βγάλεις ψάρια, ότι θα βρω κάνα καλό μπακαλιάρο. Ο μπακαλιάρος ατλαντικού είναι ένα πολύ νόστιμο ψάρι με άσπρο κρέας ιδανικό για fish n’chips που αρέσουν πολύ στην οικογένεια. Όντως όλα πήγαν πολύ καλά και η ψαριά ήταν εξαιρετική! Στην επιστροφή δύσκολος ο δρόμος, πολύ στροφίδι, κάτω γλίτσα και κατάμαυρα όλα, αφού χειμώνας εδώ πάνω σημαίνει μαύρη μαυρίλα πλάκωσε. Το θυμάμαι σαν όνειρο τώρα. Όλα έγιναν τόσο γρήγορα που σχεδόν τα έχω θολά στη μνήμη. Πήγαινα με 80, κάτω είχε αρχίσει ο παγετός, θα ήτανε -2 και ξαφνικά απλά βλέπω μια σκιά να πετάγεται στη μέση του δρόμου από δεξιά μου. Στιγμιαία λέω ο Χάρος είναι ήρθε να με πάρει! Αντανακλαστικά πατάω φουλ τα φρένα και ένα μπαμ πολύ δυνατό με βρήκε στην πλευρά του οδηγού μπροστά και από ότι φάνηκε τελικά φάνηκα τυχερός με το σημείο όπου χτύπησα το ζώο, θα εξηγήσω γιατί. Βλέπω το ελάφι να φεύγει μπροστά και αριστερά σερνάμενο στο δρόμο και εγώ με φουλ αδρεναλίνη και πανικό να προσπαθώ να κρατήσω το αμάξι στο δρόμο και να μη φύγω στο αυλάκι που από τη μια μεριά ήταν 6-7μ βάθος και αμέσως μετά έφευγε σε γκρεμό πολλών εκατοντάδων μέτρων. Με τα χίλια ζόρια και σίγουρα τη βοήθεια κάποιου Αγίου κράτησα το αμάξι και σταμάτησα στα 50μ από το σημείο της σύγκρουσης. Καταλαβαίνετε την ταραχή μου. Τα ποδάρια μου έτρεμαν αλλά η πρώτη μου σκέψη ήταν να κατέβω να δω τι έγινε με το ζώο. Παρατηρώ και βλέπω ότι ήταν ήδη πεθαμένο, μάλλον ακαριαία τη στιγμή της σύγκρουσης, οπότε σκέφτηκα «ευτυχώς δεν βασανίστηκε». Πέρασαν χίλιες σκέψεις απ´ το μυαλό, μα κυρίως το τι να κάνω τώρα; Να το ξεκοιλιάσω και να πάρω το κρέας (κλασσικός κύπριος) και αν αυτό απαγορεύεται και με πάνε μέσα; Δεν ήξερα τι πρέπει να κάνει κάποιος σε τέτοια περίπτωση στην Νορβηγία. Για καλή μου τύχη διερχόμενο αμάξι σταματάει, νορβηγός ο οδηγός. Του λέω τι έγινε, πάρε κατευθείαν μου λέει αστυνομία πρέπει να δηλωθεί το συμβάν. Ωχ λέω την κάτσαμε, γιατί είναι και περίεργοι εδώ κάτω. Παίρνω την αστυνομία και ο αστυνομικός που ήταν υπηρεσία μιλούσε πολύ ήρεμα. Μου λέει είσαι καλά; Το αμάξι μπορεί να μετακινηθεί; Το ζώο πέθανε; Αμέσως εγώ απαντάω με ερώτηση Δεν θα έρθετε εδώ; Όχι μου λέει είναι οκ αφού πήρες και ενημέρωσες, τράβηξε το ζώο στην άκρη του δρόμου, θα ειδοποιήσουμε τον οργανισμό άγριας ζωής εδώ, θα έρθουν να το πάρουν. Λες και δεν συνέβη τίποτα. Μετά έμαθα και επανέρχομαι σ ‘αυτό που έλεγα αρχικά, ατυχήματα εδώ είναι μηδαμινά αλλά τα περισσότερα συμβαίνουν με αυτό τον τρόπο. Κτύπημα άγριου ζώου και πάνω από 2000 περιστατικά καταγεγραμμένα τον χρόνο. Μου εξήγησε ο οδηγός που είχε σταματήσει ότι ήμουν πολύ τυχερός αφού πρώτον δεν τραυματίστηκα σοβαρά και δεύτερο πάλι καλά που και το αμάξι δεν έπαθε σοβαρή ζημιά. Το ζώο υπολογίσαμε να ήταν μεταξύ 60-70 κιλά πανέμορφο. Οπότε σκεφτείτε να κτυπήσετε με 80 χιλιόμετρα ένα όγκο πάνω από 60 κιλά! Αλλά ο Θεός έβαλε το χέρι του και εκεί που το κτύπησα σε σημείο που το αμάξι είναι πολύ γερό σε συνδυασμό με το άμεσο φρενάρισμα είχε ως αποτέλεσμα να φύγει το ζώο μπροστά και όχι στο μπαμπριζ ή κάτι άλλο. Πάρα πολλοί οδηγοί χάνουν τη ζωή τους με αυτό τον τρόπο, μου είπε και ειδικά αν κτυπήσεις τάρανδο είσαι τελειωμένος. Στεναχωρήθηκα για το όλο συμβάν. Μα πιο πολύ στεναχωρήθηκα που πήγε και όλο αυτό το κρέας χαμένο! Άκου να μην μπορώ να το πάρω; Έμαθα αργότερα ότι αυτά τα ζώα τα μαζεύουν και γίνονται τροφή για άλλα ζώα πχ σε ζωολογικούς κήπους. Στη φωτογραφία φαίνεται πως είναι το αμάξι τώρα μετά την επιδιόρθωση, δεν άνοιγε η πόρτα του οδηγού είχαν φύγει μάσκες, πλαστικά, καθρεφτάκι, προφυλακτήρας κτλ. Το φτιάξαμε κάπως να κινείται γιατί εδώ αν θες να στο φτιάξουν, καλύτερα πέτα το και πάρε καινούργιο. Ηθικόν δίδαγμα: και όλα να τα κάνεις σωστά έρχεται κάποια στιγμή η κακιά ώρα που δεν την περιμένεις. Απλά όταν οδηγείς αμάξι, σκάφος, ελικόπτερο, μηχανή ή οτιδήποτε άλλο, πρέπει να είσαι αλερτ συνέχεια και τα μάτια στο δρόμο. Κινητό κλειστό, φαγητό σταμάτα και φάε, αν νυστάζεις σταμάτα και ρίξε έναν υπνάκο. Ήμουν με τα μάτια δεκατέσσερα εκείνη τη στιγμή και απέφυγα τα χειρότερα!


ΥΓ: Και κάτι για να με λυπηθείτε ή να γελάσετε. Εκείνη τη μέρα δανείστηκα το αμάξι της γυναίκας μου για να πάω γιατί το δικό μου είχε θέμα και δεν ήθελα να φύγω μακριά μ ‘αυτό! Οπότε καταλαβαίνετε τι παντόφλα έπεσε μετά...