Του Μάριου Γεωργίου

 

Εκτός από τις πλέον γνωστές περιοχές της Ανατολικής και Δυτικής Κύπρου όπου αρχίζουν και εμφανίζονται  από τα τέλη Μαΐου - αρχές Ιουνίου, μπορούμε να τους συναντήσουμε και σε λιμάνια όπου υπάρχει εύκολη λεία για να τραφούν ή ακόμα και σε πολύ βραχώδεις περιοχές κοντά στην  ακτής. Ο λόγος είναι για τους σκάρους, ψάρι πολύ γνωστό και ειδικά στους μερακλήδες του είδους. Ένα ψάρι που μπορώ να  πω πως διαλέγει προσεκτικά και μάλλον σχολαστικά το φαγητό του που αποτελείτε συνήθως από ψιλό φύκι, φτείρα, καβουράκια, πεταλίδες, γαρίδα ακόμα και ζωντανό σκουλήκι όπως τον ακροβάτη.

Ας πάμε να σας διηγηθώ την δική μου εμπειρία που είχα πριν από λίγο καιρό σε μια από τις εξορμήσεις που είχα κάνει σε μια περιοχή της Λάρνακας. Λόγο του ότι είχα βρει λίγο καιρό από την δουλειά, ευκαιρία και να ξεσκάσω λίγο από την ρουτίνα, μάζεψα λοιπόν τα σύνεργά μου, είχα και λίγα ζωντανά σκουλήκια που μου είχαν απομείνει από τη  προηγούμενή  εξόρμηση και έτοιμος στο αυτοκίνητο και να κάνω επιλογή περιοχής. Η απόφαση πάρθηκε!! Η επιλογή ήταν μεικτός βυθός με βράχους , άμμο και φύκια όπου θα μπορούσε να κρατά διάφορα ψάρια όπως σαργούς, κακκαρέλους, σάρπες, μελάνες προσφυγοπούλες, κεφάλους και φυσικά σκάρους.

Η ώρα είχε πάει 5 και ήμουν ήδη στο σημείο όπου και θα ψάρευα. Είχα μπροστά μου γύρω στις 3 ώρες, όπου άρχισα και την γνωστή διαδικασία πριν το ψάρεμα. Η προετοιμασία πριν το ψάρεμα ήταν σχεδόν εύκολη αφού με καλάμι αντένα δεν απαιτείται αρκετή ώρα ώστε να στηθεί. Το καλάμι που χρησιμοποίησα είχε μήκος 7μέτρων και φτιαγμένο από υλικό carbon. Ο λόγος της επιλογής του καλαμιού στο θέμα μήκους δεν ήταν άλλος παρά μόνο στο θέμα του βυθού που ήταν γύρω στα 5 μέτρα. Με μάνα λοιπόν 22mm και φελλό 2γρ. ήταν αρκετά καλή η επιλογή  αφού στην περιοχή επικρατούσε ένα χαμηλό σχετικά νοτιοδυτικό αεράκι 2-3 μποφόρ  που με την ώρα εξέπνεε μέχρι και που η θάλασσα γινόταν απίστευτα ήρεμη. Για παράμαλλα μου αρέσει πάντοτε να κινούμε μεταξύ 16-18mm invisible, όσο για τα αγκίστρια ήταν ότι πιο μικρό διέθετα, num.10, αφού για όλα τα ψάρια που είχα στόχο, έχουν σχετικά μικρό στόμα.

Αφού είχα ταΐσει την περιοχή, απαιτείται -πάντα κατ’ εμένα-πριν από κάθε ψάρεμα, έκαναν την εμφάνιση τους τα μικρά ψάρια, αθερίνες κεφάλια, ακόμα και βελονίδες μικρές. Τα ψάρια άρχισαν δειλά-δειλά να ανταποκρίνονται στο δόλωμα και οι τσιμπιές να δυναμώνουν κατά διαστήματα. Το πρώτο ψάρι ένας σαργός γύρω στα 250 γρ. όπου αμέσως μετά ακολούθησαν και άλλοι σχετικά στα ίδια επίπεδα. Έπειτα ακολούθησε και μια προσφυγοπούλα στο μέγεθος μιας παλάμης. Η θάλασσα έσφυζε από ζωή. Δεν θυμάμαι την τελευταία φορά που έχω να νιώσω έτσι την αδρεναλίνη μου να βγαίνει στα ύψη, το ένα τσίμπημα μετά το άλλο. Δεν προλάβαινα να δολώνω το σκουλήκι και μόλις έριχνα ο φελλός εξαφανιζόταν. Μετά από λίγη ώρα και με 4 αξιόλογους σαργούς και μια προσφυγοπούλα στη παγωνιέρα, το ψάρι δεν πιανόταν στα αγκίστρια μου παρ’ όλες τις δυνατές τσιμπιές που μου έκανε. Στην αρχή άρχιζαν κάποια ΄΄πιπιλίσματα΄΄ του δολώματος και ακολούθως μια δυνατή τσιμπιά. Τότε είχα καταλάβει πως οι σαργοί την είχαν κάνει και την σειρά τους είχαν πάρει άλλα ψάρια.       

Προσπάθησα να καταλάβω τι μου τσιμπούσε με τέτοιο τρόπο και δεν μπορούσα να το καρφώσω μέχρις που μου μπήκε η ιδέα στο να χρησιμοποιήσω πεταλίδα, ένα δόλωμα αρκετά πιο σκληρό από τον ακροβάτη που χρησιμοποιούσα μέχρι εκείνη την στιγμή . Αμέσως χωρίς δεύτερη σκέψη δόλωσα μια και έριξα στο νερό.  Τσιμπιά, κάρφωμα και το ψάρι βρίσκεται ήδη αγκιστρωμένο στο καλάμι μου και με ανυπομονησία περιμένω να δω τι είναι. Ο εκλεκτός μεζές κάθε ψαροφαγά μου είχε κάνει την τιμή, ένας αξιοπρεπέστατος σκάρος γύρω στα 230γρ.   Βλέποντας ότι οι πεταλίδες κάνουν αρκετή δουλειά άρχισα στο να προσαρμόζομε σε αυτό το δόλωμα και συνέχισα στο να τις δολώνω αφού είχε ακολουθήσει ακόμα ένας σκάρος μικρότερος του προηγούμενου.      

Συνεχίζοντας τη μάχη με τους σκάρους η ώρα είχε περάσει και ο ήλιος άρχισε σιγά-σιγά να δύει. Με μεγάλη μου χαρά αντίκριζα την παγωνιέρα με αρκετό ψάρι που τα πλείστα ψάρια ήταν σκάροι, ένα πολύ επιλεκτικό ψάρι όσον αφορά το φαγητό του που μου είχε κάνει την τιμή

Ευχαριστημένος από τις πολλές τσιμπιές που είχα, την ηρεμία και την ξεκούραση που μου έδωσε η θάλασσα, άρχισα και εγώ σιγά-σιγά να μαζεύω τα πράγματα μου.

Εκείνη την ημέρα ένιωσα μια πρωτόγνωρη ευχαρίστηση για το ολιγόωρο αλλά αποτελεσματικό ψάρεμα που έκανα. Ο λόγος δεν ήταν ότι έπιασα κάποια καλά ψάρια, ο λόγος ήταν ότι γρήγορα διαπίστωσα το πρόβλημα και σωστά άλλαξα δόλωμα , χρησιμοποιώντας ένα δόλωμα της περιοχής το οποίο υπήρχε σε αφθονία, ήταν ολοζώντανο και τα ψάρια το προτιμούσαν.  Πολλές φορές η επιτυχία στο ψάρεμα έρχεται με την σωστή αντίληψη της συγκεκριμένης περίστασης και κατάστασης που καλείτε ο ψαράς να αντιμετωπίσει. Το να ‘διαβάζεις την κατάσταση ίσως είναι ότι πιο σημαντικό στο ψάρεμα με καλάμι από την ακτή.