Ένα διήμερο ψάρεμα στην Αγγλία - ιστορια και αποτελεσματα
Posted: Sat Jun 19, 2010 1:13 am
Ήταν πριν 2 βδομάδες τα γενέθλεια μου, και μετά από έντονους προβληματισμούς και σκέψεις για το τί δώρο θα μου κάμει ο κολλητός μου ο Χαράλαμπος, αποφάσισε να οργανώσει και να πληρώσει 2 ημερών ψάρεμα. Είμαστε και οι 2 στην Αγγλία, αλλά κανένα 2ωρο απόσταση, έτσι μετά από καμπόσες διαβουλεύσεις και προγράμματα, ενοικίασεν εχτές έναν αυτοκίνητο, ήρτεν έπιασεν με και επήαμεν στον πρώτο μας προορισμό, για τί άλλο παρά ψάρεμα κυπρίνου.
Κανένας που τους 2 μας δεν εξαναψάρεψε συγκεκριμένα για κυπρίνους, παρά μόνο όταν είμασταν πιο μικροί και εποσκολιούμασταν με τα κυπρινούθκια των 100γρ, και όταν επιάννετουν κανένας μισόκιλος εκάμναμεν όπως τους πελλούς. Μεταξύ των 2 μας, ο πιο μεγάλος κυπρίνος που είχαμεν πιάσει ήταν του ενώς κιλού, και κείνος καταλάθος. Αλλά πάντα ενθουσιαζόμασταν και οι 2 με την ιδέα να προσπαθήσουμε να ψαρέψουμε για τούτο το ψάρι, αλλά πάντα στο τέλος αποφασίζαμεν για τα σίουρα, με τες τεχνικές που εξέραμε και για τα ψάρια που ξέραμε να πιάννουμε. Τωρά μιλούμε για την Κύπρο. Δακάτω στην Αγγλία όμως, εν ξέρω γιατί, αλλά τες ελάχιστες φορές που επήα ψάρεμα ήταν με τεχνικές που πρώτη φορά εδοκίμαζα. Δηλαδή, πριν 3 χρόνια όταν επισκέφτηκεν ο Χαράλαμπος ξανά και είπαμεν να πάμε κανένα ψάρεμα, είπαμεν να δοκιμάσουμε την τύχη μας στο fly fishing. Αν και επιάσαμεν αέραν κουπανιστόν, ήταν μια μοναδική εμπειρία, αφού είχαμεν πάει σε μια που τες ωραιότερες λίμνες που είδα, επιάσαμε την βαρκούλα μας, και εψαρεύαμε μέσα στο πράσινο, σε μια λίμνη που από την μία ήταν ένα δάσος πυκνό και που την άλλη λιβάδια με πρόβατα. Τες άλλες 3 φορές που επήα μόνος μου ήταν οι φορές που έμαθα το εγγλέζικο. Μπορεί κάποιοι να θυμούνται που έβαλα φώτος με τα ψάρια μου.
Τούτη τη φορά όμως, είχαμεν πει πως την πρώτη μας ψαρευτική εξόρμηση θα την κάναμε σε κυπρινο-λίμνη. Διαλέξαμε μια η οποία φημίζεται για τους κυπρίνους της, και ήταν και αναλόγως κοντά, καμιά ωρού δρόμο. Εφτάσαμε στην λίμνη κατά τις 17:30, και αμέσως ενθουσιαστήκαμε! Γύρω γύρω η λίμνη (υδατοφράκτης βασικά) ήταν περιτριγυρισμένος με μια ξύλινη αποβάθρα, είχε μέσα μικρά ιστιοφόρα που επηένναν τζαι έρκουνταν, και γύρω γύρω δέντρα και πράσινο.
Δαμέ ο Χαράλαμπος τρώει το σαντουιτς του, και φορεί την φανέλα για την περίσταση
Το ψάρεμα μας όμως δεν εξεκίνησε με τους καλύτερους οιωνούς. Κατά τες 6 όταν ερίξαμε μέσα για πρώτη φορά, ήρτεν ο υπεύθυνος για να μας κόψει τα εισητήρια, και είπεν μας πως εν θα μας αφήκει να ψαρέψουμε επειδή η απόχη μας ήταν πολλά μικρή, η οποία ήταν ρε παιθκιά μιά κανονική τηλεσκοπική πτησσώμενη όπως έχουμεν ούλλοι μας (τελικά είπαν οι δίπλα μας πως θα μας εδανείζαν την δική τους αν επιάνναμε ψάρι). Τζιαμέ εκατάλαβα πως μάλλον εν σε λάθος τόπο που ήρταμε, όταν εσυνειδητοποίησα και με τί εξοπλισμό θα εψαρεύαμε. Θα εψαρεύαμε με μικρά swim-feeders, αλλά τα καλάμια ήταν από εγγλέζικο 3μετρα με action 6lb, και με παράμαλα πάλε 6lb. Εγώ προσωπικά εν επίστευκα πως θα επιάνναμε και κανένα μεγάλο, αφού ξέρω πως στη λίμνη υπάρχουν όλα τα μεγέθη των κυπρίνων, αλλά έτσι κανένα 2-3lb δεν θα έλεγα όχι.
Ο δεύτερος κακός οιωνός ήταν πως ο τύπος είπεν μας πως ο φράκτης κλείνει στες 21:00, πράμα παράλογο αφού στην Αγγλία ο ήλιος τον Ιούνη δύει στες 21:30, και ως τες 11 έχει φως. Άρα πρακτικά μόνο 3 ώρες είχαμε για ψάρεμα κυπρίνου, που ξέρω πως μπορεί να κάτσεις μέρες χωρίς να σου κάτσει το ψάρι. Εμείς πάλε είμασταν χάππυ που εβαστούσαμεν καλάμι στα σιέρκα μας μετά που παραπάνω που 6 μήνες, εγώ τωρά που το σκέφτουμαι που πέρσυ το Σεπτέμβρη.
Κατά τες 7:40 το δείλις έγινεν το κακό. Εν ξέρω ακριβώς το λόγο, αλλά ο εν λόγω κυπρίνος, έχοντας επιλογή ούλλους τους ψαράες της λίμνης, με τους εξοπλισμούς τους των χιλιάδων λιρών, που εψαρέυαν με boilies περασμένα πάνω σε hair-rigs, ψαρεύοντας σε τόπους χιλιομπασμομένους, ήρτεν και έδωκεν πάνω στην σιταροπούλα μου που ήταν περασμένη πάνω σε ένα αγκιστρούι 16αράκι σε 6lb (0.15mm) παράμαλο. Ξέρω πως είμασταν ππούλλια που επήαμεν σε τόπο που έχει ψάρι με έτσι ελαφρύ εξοπλισμό, αλλά ειλικρινά, επίστευκα πως θα επιάνναμεν κανένα κυπρινούι έτσι 2-3 λίβρες και να θωρούσαμε κανένα ψαρά που απέναντυ να πιάνει κανένα γερό κομμάτι. Να μεν τα πολυλογώ, αλλά όσοι δεν πιστεύουν στην αξία του εξοπλισμού match, να το πάρουν τούτο σαν παράδειγμα.
Όπως επιάστηκεν το ψάρι, ο Χαράλαμπος επετάχτηκεν στους δίπλα και έπιασεν την απόχη τους, και ήρτεν και εγονάτισε μπροστά με την απόχη στο νερό. Στα 5 λεπτά εκουράστηκε και εσηκώστηκε. Στα 10 λεπτά έβαλεν την απόχη χαμέ και έκατσεν. Στα 15 ετύληξεν και τσιάρο. Να μεν τα πολυλογώ, επερνούσεν κόσμος και όταν εμάθαινε τι παράμαλο είχα εγελούσαν και εφεύγαν. Αλλά μετά από μία μάχη 1 ώρας και 10 λεπτών, που σε κανένα σημείο δεν έδειξε σημάδια εξάντλησης, εμπήκεν στην απόχη. Είμουν πιασμένος που πάνω ως κάτω, αλλά άξιζεν το. Εζυγίστηκε με την ζυγαριά των δίπλα και ήταν 15lb ακριβώς. Ξέρω πως για δεδωμένα κυπρίνων τούτος έννεν κάτι το ουάου, αλλά για μας πιστέψετε με, ναι, εν πολλά ουάου.
Η φωτογραφία που τον κρατώ αδικεί τον πραγματικά, επειδή έφκαλεν με πουπάνω και εν φαίνεται που το πλευρό για να φανεί πόσο πάχος είχε, αλλά φαίνεται στη φώτο που μάχουμαι να του φκάλω το αγκίστρι στην απόχη.
Πάντως για μένα ήταν μια τεράστια επιτυχία. Πρώτον, έπιασα το μεγαλύτερο μου ψάρι, δεύτερον, εκατάφερα και έφκαλα έξω (αν και έπαιξε και ρόλο ο σωστός συνδιασμός του εξοπλισμου) ψάρι 15lb με καλάμι και παράμαλο που και τα 2 είχαν 6lb strength
Κανένας που τους 2 μας δεν εξαναψάρεψε συγκεκριμένα για κυπρίνους, παρά μόνο όταν είμασταν πιο μικροί και εποσκολιούμασταν με τα κυπρινούθκια των 100γρ, και όταν επιάννετουν κανένας μισόκιλος εκάμναμεν όπως τους πελλούς. Μεταξύ των 2 μας, ο πιο μεγάλος κυπρίνος που είχαμεν πιάσει ήταν του ενώς κιλού, και κείνος καταλάθος. Αλλά πάντα ενθουσιαζόμασταν και οι 2 με την ιδέα να προσπαθήσουμε να ψαρέψουμε για τούτο το ψάρι, αλλά πάντα στο τέλος αποφασίζαμεν για τα σίουρα, με τες τεχνικές που εξέραμε και για τα ψάρια που ξέραμε να πιάννουμε. Τωρά μιλούμε για την Κύπρο. Δακάτω στην Αγγλία όμως, εν ξέρω γιατί, αλλά τες ελάχιστες φορές που επήα ψάρεμα ήταν με τεχνικές που πρώτη φορά εδοκίμαζα. Δηλαδή, πριν 3 χρόνια όταν επισκέφτηκεν ο Χαράλαμπος ξανά και είπαμεν να πάμε κανένα ψάρεμα, είπαμεν να δοκιμάσουμε την τύχη μας στο fly fishing. Αν και επιάσαμεν αέραν κουπανιστόν, ήταν μια μοναδική εμπειρία, αφού είχαμεν πάει σε μια που τες ωραιότερες λίμνες που είδα, επιάσαμε την βαρκούλα μας, και εψαρεύαμε μέσα στο πράσινο, σε μια λίμνη που από την μία ήταν ένα δάσος πυκνό και που την άλλη λιβάδια με πρόβατα. Τες άλλες 3 φορές που επήα μόνος μου ήταν οι φορές που έμαθα το εγγλέζικο. Μπορεί κάποιοι να θυμούνται που έβαλα φώτος με τα ψάρια μου.
Τούτη τη φορά όμως, είχαμεν πει πως την πρώτη μας ψαρευτική εξόρμηση θα την κάναμε σε κυπρινο-λίμνη. Διαλέξαμε μια η οποία φημίζεται για τους κυπρίνους της, και ήταν και αναλόγως κοντά, καμιά ωρού δρόμο. Εφτάσαμε στην λίμνη κατά τις 17:30, και αμέσως ενθουσιαστήκαμε! Γύρω γύρω η λίμνη (υδατοφράκτης βασικά) ήταν περιτριγυρισμένος με μια ξύλινη αποβάθρα, είχε μέσα μικρά ιστιοφόρα που επηένναν τζαι έρκουνταν, και γύρω γύρω δέντρα και πράσινο.
Δαμέ ο Χαράλαμπος τρώει το σαντουιτς του, και φορεί την φανέλα για την περίσταση
Το ψάρεμα μας όμως δεν εξεκίνησε με τους καλύτερους οιωνούς. Κατά τες 6 όταν ερίξαμε μέσα για πρώτη φορά, ήρτεν ο υπεύθυνος για να μας κόψει τα εισητήρια, και είπεν μας πως εν θα μας αφήκει να ψαρέψουμε επειδή η απόχη μας ήταν πολλά μικρή, η οποία ήταν ρε παιθκιά μιά κανονική τηλεσκοπική πτησσώμενη όπως έχουμεν ούλλοι μας (τελικά είπαν οι δίπλα μας πως θα μας εδανείζαν την δική τους αν επιάνναμε ψάρι). Τζιαμέ εκατάλαβα πως μάλλον εν σε λάθος τόπο που ήρταμε, όταν εσυνειδητοποίησα και με τί εξοπλισμό θα εψαρεύαμε. Θα εψαρεύαμε με μικρά swim-feeders, αλλά τα καλάμια ήταν από εγγλέζικο 3μετρα με action 6lb, και με παράμαλα πάλε 6lb. Εγώ προσωπικά εν επίστευκα πως θα επιάνναμε και κανένα μεγάλο, αφού ξέρω πως στη λίμνη υπάρχουν όλα τα μεγέθη των κυπρίνων, αλλά έτσι κανένα 2-3lb δεν θα έλεγα όχι.
Ο δεύτερος κακός οιωνός ήταν πως ο τύπος είπεν μας πως ο φράκτης κλείνει στες 21:00, πράμα παράλογο αφού στην Αγγλία ο ήλιος τον Ιούνη δύει στες 21:30, και ως τες 11 έχει φως. Άρα πρακτικά μόνο 3 ώρες είχαμε για ψάρεμα κυπρίνου, που ξέρω πως μπορεί να κάτσεις μέρες χωρίς να σου κάτσει το ψάρι. Εμείς πάλε είμασταν χάππυ που εβαστούσαμεν καλάμι στα σιέρκα μας μετά που παραπάνω που 6 μήνες, εγώ τωρά που το σκέφτουμαι που πέρσυ το Σεπτέμβρη.
Κατά τες 7:40 το δείλις έγινεν το κακό. Εν ξέρω ακριβώς το λόγο, αλλά ο εν λόγω κυπρίνος, έχοντας επιλογή ούλλους τους ψαράες της λίμνης, με τους εξοπλισμούς τους των χιλιάδων λιρών, που εψαρέυαν με boilies περασμένα πάνω σε hair-rigs, ψαρεύοντας σε τόπους χιλιομπασμομένους, ήρτεν και έδωκεν πάνω στην σιταροπούλα μου που ήταν περασμένη πάνω σε ένα αγκιστρούι 16αράκι σε 6lb (0.15mm) παράμαλο. Ξέρω πως είμασταν ππούλλια που επήαμεν σε τόπο που έχει ψάρι με έτσι ελαφρύ εξοπλισμό, αλλά ειλικρινά, επίστευκα πως θα επιάνναμεν κανένα κυπρινούι έτσι 2-3 λίβρες και να θωρούσαμε κανένα ψαρά που απέναντυ να πιάνει κανένα γερό κομμάτι. Να μεν τα πολυλογώ, αλλά όσοι δεν πιστεύουν στην αξία του εξοπλισμού match, να το πάρουν τούτο σαν παράδειγμα.
Όπως επιάστηκεν το ψάρι, ο Χαράλαμπος επετάχτηκεν στους δίπλα και έπιασεν την απόχη τους, και ήρτεν και εγονάτισε μπροστά με την απόχη στο νερό. Στα 5 λεπτά εκουράστηκε και εσηκώστηκε. Στα 10 λεπτά έβαλεν την απόχη χαμέ και έκατσεν. Στα 15 ετύληξεν και τσιάρο. Να μεν τα πολυλογώ, επερνούσεν κόσμος και όταν εμάθαινε τι παράμαλο είχα εγελούσαν και εφεύγαν. Αλλά μετά από μία μάχη 1 ώρας και 10 λεπτών, που σε κανένα σημείο δεν έδειξε σημάδια εξάντλησης, εμπήκεν στην απόχη. Είμουν πιασμένος που πάνω ως κάτω, αλλά άξιζεν το. Εζυγίστηκε με την ζυγαριά των δίπλα και ήταν 15lb ακριβώς. Ξέρω πως για δεδωμένα κυπρίνων τούτος έννεν κάτι το ουάου, αλλά για μας πιστέψετε με, ναι, εν πολλά ουάου.
Η φωτογραφία που τον κρατώ αδικεί τον πραγματικά, επειδή έφκαλεν με πουπάνω και εν φαίνεται που το πλευρό για να φανεί πόσο πάχος είχε, αλλά φαίνεται στη φώτο που μάχουμαι να του φκάλω το αγκίστρι στην απόχη.
Πάντως για μένα ήταν μια τεράστια επιτυχία. Πρώτον, έπιασα το μεγαλύτερο μου ψάρι, δεύτερον, εκατάφερα και έφκαλα έξω (αν και έπαιξε και ρόλο ο σωστός συνδιασμός του εξοπλισμου) ψάρι 15lb με καλάμι και παράμαλο που και τα 2 είχαν 6lb strength