Aφιερωμένο σε όσους/ες γεννήθηκαν πριν το 1985
Posted: Tue Sep 16, 2008 9:44 pm
H αλήθεια είναι ότι δεν ξέρω πώς καταφέραμε να επιβιώσουμε.
Ήμαστε μια γενιά σε αναμονή: περάσαμε την παιδική μας ηλικία περιμένοντας.
Έπρεπε να περιμένουμε δύο ώρες μετά το φαγητό πριν κολυμπήσουμε, δύο
ώρες μεσημεριανό ύπνο για να ξεκουραστούμε και τις Κυριακές έπρεπε να
μείνουμε νηστικοί
όλο το πρωί για να κοινωνήσουμε. Ακόμα και οι πόνοι περνούσαν με την αναμονή.
Κοιτάζοντας πίσω, είναι δύσκολο να πιστέψω ότι είμαστε ακόμα ζωντανοί.
Εμείς ταξιδεύαμε σε αυτοκίνητα χωρίς ζώνες ασφαλείας και αερόσακους.
Ανεβαίναμε στα ποδήλατα χωρίς κράνη και προστατευτικά, κάναμε
ωτο-στοπ, οδηγούσαμε μοτορεςκαι αυτοκίνητα χωρίς άδεια οδηγού.
Οι σούσεςήταν φτιαγμένες από σίδερο και είχαν κοφτερές γωνιές.
Ακόμα και τα παιχνίδια μας ήταν βίαια.
Περνούσαμε ώρες κατασκευάζοντας αυτοσχέδια αυτοκίνητα για να κάνουμε
κόντρες κυλώντας σε κάποια κατηφόρα και μόνο τότε ανακαλύπταμε ότι
είχαμε ξεχάσει να βάλουμε στόπερ.
Παίζαμε καμήλες και κανείς μας δεν έπαθε κήλη ή εξάρθρωση.
Βγαίναμε από το σπίτι τρέχοντας το πρωί, παίζαμε όλη τη μέρα στη
χωράφια, και δεν γυρνούσαμε στο σπίτι παρά μόνο αφού είχαν ανάψει τα
φώτα στους στύλους του δρόμου.
Φευγαμε σκαστοί απ' το σχολείο για να παίξουμε ή να δούμε μάππα, οχι
για να παίξουμε WOW, Lineage η Pro Evolution!
Εμάς κανείς δεν μπορούσε να μάς βρει.
Τότε δεν υπήρχαν κινητά.
Σπάζαμε τα κόκκαλαμας και τα δόντια μας και δεν υπήρχε κανένας νόμος
για να τιμωρήσει τους «υπεύθυνους»
Ανοίγανε τα κεφάλια μας όταν παίζαμε πόλεμο με πέτρες και ξύλα και δεν
έτρεχε τίποτα. Ήταν κάτι συνηθισμένο για παιδιά και όλα θεραπεύονταν
με λίγη φλεβίνη και οξυζενέ.
Δεν υπήρχε κάποιος να κατηγορήσεις παρά μόνο ο εαυτός σου.
Είχαμε καυγάδες και κάμναμε αγγρισματα ο ένας στον άλλος και μάθαμε να
το ξεπερνούμε.
Τρώγαμε γλυκά και πίναμε αναψυκτικά, αλλά δεν ήμασταν παχύσαρκοι. Ίσως
κάποιος από εμάς να ήταν χοντρός και αυτό ήταν όλο.
Πίναμε όλοι απο τα ίδια μπουκάλια νερό ή αναψυκτικά ή οποιοδήποτε ποτό
και κανένας μας δεν έπαθε τίποτα.
Τρώγαμε Cheetos, Γουρουνίτσα και Γαριδάκια του Λαϊκού με όλα αυτά που
περιέχει χωρίς να πάθει κατι το στομάχι μας.
Τρώγαμε παγωτό Κρι-Κρι και γουστάραμε που είχε έστω και μια σφυρίχτρα για δώρο.
Καμιά φορά κολλούσαμε φτείρες στο σχολείο και οι μητέρες μας το
αντιμετώπιζαν πλένοντάς μας το κεφάλι με ζεστό ξύδι, πετρέλαιο και
ζιβανία.
Δεν είχαμε Playstations, Nintendo64, 99 τηλεοπτικά κανάλια,
βιντεοταινίες με ήχο surround, υπολογιστές ή Ιnternet.
Εμείς είχαμε φίλους.
Κανονίζαμε να βγούμε μαζί τους και βγαίναμε.
Καμιά φορά δεν κανονίζαμε τίποτα, απλά βγαίναμε στο δρόμο και εκεί
συναντιόμασταν για να παίξουμε μάππα, σκάλα, γερο βασιλειά, βουριτό,
πόλεμο...,χωστό!
...μέχρι εκεί έφτανε η τεχνολογία.
Περνούσαμε τη μέρα μας έξω,τρέχοντας και παίζοντας ώσπου να βαρύνουν
τα πόδια μας.
Κάναμε αυτοσχέδια σπίτια, πόρτες μόνοι μας από ξύλα και βαρέλια.
Χάσαμε χιλιάδες μάππες ποδοσφαίρου.
Η κάθε γειτονια ειχε τη δικη της ομαδα και 'ταξιδευαμε' στη διπλα για
να τους αντιμετωπισουμε, τελειώνοντας πάντα με ξύλο!
Πίναμε νερό κατευθείαν από τη βρύση, όχι εμφιαλωμένο, και κάποιοι
έβαζαν τα χείλη τους πάνω στη βρύση και πιππιλούσαν.
Κυνηγούσαμε αλιζαύρες, κουρκουτάες, στρούφους και καττους με το
λάστιχο και το αεροβόλο στα χωράφια, παρά το ότι ήμασταν ανήλικοι και
δεν υπήρχαν ενήλικοι για να μας επιβλέπουν.
Πηγαίναμε με το ποδήλατο ή παρπατητοί μέχρι τα σπίτια των φίλων και
τους φωνάζαμε από την πόρτα: 'Ε ΓΙΑΝΝΗ ΕΛΑ ΝΑ ΠΡΟΣΚΟΛΙΣΤΟΥΜΕΝ'
Χωρίς να ζητήσουμε άδεια από τους γονείς μας,
Χωρίς κανέναν υπεύθυνο!
Πώς τα καταφέραμε;
Στα παιχνίδια μας στο σχολείο συμμετείχαν όλοι και όσοι δεν έπαιρναν
μέρος έπρεπε να συμβιβαστούν με την απογοήτευση.
Τι φρίκη!
Εμείς κάναμε διακοπές τρεις μήνες το καλοκαίρι και περνούσαμε
ατέλειωτες ώρες στην παραλία χωρίς αντιηλιακήκρέμα με δείκτη
προστασίας 30 και χωρίς μαθήματα σκι, ττένις, γκολφ ή summer school!
Φτιάχναμε όμως φανταστικά κάστρα στην άμμο και ψαρεύαμε με ένα
αγκίστρι και μια μισίνα.
Κυνηγούσαμε τα κορίτσια για να τους χουφτόσουμε, όχι πιάνοντας
κουβέντα σε κάποιο chat roomκαι γράφοντας ; ) : D: P μαλακίες,
στέλνοντας gifts n fives!
Είχαμε ελευθερία, αποτυχία, επιτυχία και υπευθυνότητα και μέσα από όλα
αυτά μάθαμε και ωριμάσαμε.
Δεν θα πρέπει να μάς παραξενεύει που τα σημερινά παιδιά είναι
κακομαθημένα, χαζοχαρούμενα, απαθή, emo, trendy!!
Αν εσύ είσαι από τους «παλιούς/ες»... συγχαρητήρια!
Είχες την τύχη να μεγαλώσεις σαν παιδί
Ήμαστε μια γενιά σε αναμονή: περάσαμε την παιδική μας ηλικία περιμένοντας.
Έπρεπε να περιμένουμε δύο ώρες μετά το φαγητό πριν κολυμπήσουμε, δύο
ώρες μεσημεριανό ύπνο για να ξεκουραστούμε και τις Κυριακές έπρεπε να
μείνουμε νηστικοί
όλο το πρωί για να κοινωνήσουμε. Ακόμα και οι πόνοι περνούσαν με την αναμονή.
Κοιτάζοντας πίσω, είναι δύσκολο να πιστέψω ότι είμαστε ακόμα ζωντανοί.
Εμείς ταξιδεύαμε σε αυτοκίνητα χωρίς ζώνες ασφαλείας και αερόσακους.
Ανεβαίναμε στα ποδήλατα χωρίς κράνη και προστατευτικά, κάναμε
ωτο-στοπ, οδηγούσαμε μοτορεςκαι αυτοκίνητα χωρίς άδεια οδηγού.
Οι σούσεςήταν φτιαγμένες από σίδερο και είχαν κοφτερές γωνιές.
Ακόμα και τα παιχνίδια μας ήταν βίαια.
Περνούσαμε ώρες κατασκευάζοντας αυτοσχέδια αυτοκίνητα για να κάνουμε
κόντρες κυλώντας σε κάποια κατηφόρα και μόνο τότε ανακαλύπταμε ότι
είχαμε ξεχάσει να βάλουμε στόπερ.
Παίζαμε καμήλες και κανείς μας δεν έπαθε κήλη ή εξάρθρωση.
Βγαίναμε από το σπίτι τρέχοντας το πρωί, παίζαμε όλη τη μέρα στη
χωράφια, και δεν γυρνούσαμε στο σπίτι παρά μόνο αφού είχαν ανάψει τα
φώτα στους στύλους του δρόμου.
Φευγαμε σκαστοί απ' το σχολείο για να παίξουμε ή να δούμε μάππα, οχι
για να παίξουμε WOW, Lineage η Pro Evolution!
Εμάς κανείς δεν μπορούσε να μάς βρει.
Τότε δεν υπήρχαν κινητά.
Σπάζαμε τα κόκκαλαμας και τα δόντια μας και δεν υπήρχε κανένας νόμος
για να τιμωρήσει τους «υπεύθυνους»
Ανοίγανε τα κεφάλια μας όταν παίζαμε πόλεμο με πέτρες και ξύλα και δεν
έτρεχε τίποτα. Ήταν κάτι συνηθισμένο για παιδιά και όλα θεραπεύονταν
με λίγη φλεβίνη και οξυζενέ.
Δεν υπήρχε κάποιος να κατηγορήσεις παρά μόνο ο εαυτός σου.
Είχαμε καυγάδες και κάμναμε αγγρισματα ο ένας στον άλλος και μάθαμε να
το ξεπερνούμε.
Τρώγαμε γλυκά και πίναμε αναψυκτικά, αλλά δεν ήμασταν παχύσαρκοι. Ίσως
κάποιος από εμάς να ήταν χοντρός και αυτό ήταν όλο.
Πίναμε όλοι απο τα ίδια μπουκάλια νερό ή αναψυκτικά ή οποιοδήποτε ποτό
και κανένας μας δεν έπαθε τίποτα.
Τρώγαμε Cheetos, Γουρουνίτσα και Γαριδάκια του Λαϊκού με όλα αυτά που
περιέχει χωρίς να πάθει κατι το στομάχι μας.
Τρώγαμε παγωτό Κρι-Κρι και γουστάραμε που είχε έστω και μια σφυρίχτρα για δώρο.
Καμιά φορά κολλούσαμε φτείρες στο σχολείο και οι μητέρες μας το
αντιμετώπιζαν πλένοντάς μας το κεφάλι με ζεστό ξύδι, πετρέλαιο και
ζιβανία.
Δεν είχαμε Playstations, Nintendo64, 99 τηλεοπτικά κανάλια,
βιντεοταινίες με ήχο surround, υπολογιστές ή Ιnternet.
Εμείς είχαμε φίλους.
Κανονίζαμε να βγούμε μαζί τους και βγαίναμε.
Καμιά φορά δεν κανονίζαμε τίποτα, απλά βγαίναμε στο δρόμο και εκεί
συναντιόμασταν για να παίξουμε μάππα, σκάλα, γερο βασιλειά, βουριτό,
πόλεμο...,χωστό!
...μέχρι εκεί έφτανε η τεχνολογία.
Περνούσαμε τη μέρα μας έξω,τρέχοντας και παίζοντας ώσπου να βαρύνουν
τα πόδια μας.
Κάναμε αυτοσχέδια σπίτια, πόρτες μόνοι μας από ξύλα και βαρέλια.
Χάσαμε χιλιάδες μάππες ποδοσφαίρου.
Η κάθε γειτονια ειχε τη δικη της ομαδα και 'ταξιδευαμε' στη διπλα για
να τους αντιμετωπισουμε, τελειώνοντας πάντα με ξύλο!
Πίναμε νερό κατευθείαν από τη βρύση, όχι εμφιαλωμένο, και κάποιοι
έβαζαν τα χείλη τους πάνω στη βρύση και πιππιλούσαν.
Κυνηγούσαμε αλιζαύρες, κουρκουτάες, στρούφους και καττους με το
λάστιχο και το αεροβόλο στα χωράφια, παρά το ότι ήμασταν ανήλικοι και
δεν υπήρχαν ενήλικοι για να μας επιβλέπουν.
Πηγαίναμε με το ποδήλατο ή παρπατητοί μέχρι τα σπίτια των φίλων και
τους φωνάζαμε από την πόρτα: 'Ε ΓΙΑΝΝΗ ΕΛΑ ΝΑ ΠΡΟΣΚΟΛΙΣΤΟΥΜΕΝ'
Χωρίς να ζητήσουμε άδεια από τους γονείς μας,
Χωρίς κανέναν υπεύθυνο!
Πώς τα καταφέραμε;
Στα παιχνίδια μας στο σχολείο συμμετείχαν όλοι και όσοι δεν έπαιρναν
μέρος έπρεπε να συμβιβαστούν με την απογοήτευση.
Τι φρίκη!
Εμείς κάναμε διακοπές τρεις μήνες το καλοκαίρι και περνούσαμε
ατέλειωτες ώρες στην παραλία χωρίς αντιηλιακήκρέμα με δείκτη
προστασίας 30 και χωρίς μαθήματα σκι, ττένις, γκολφ ή summer school!
Φτιάχναμε όμως φανταστικά κάστρα στην άμμο και ψαρεύαμε με ένα
αγκίστρι και μια μισίνα.
Κυνηγούσαμε τα κορίτσια για να τους χουφτόσουμε, όχι πιάνοντας
κουβέντα σε κάποιο chat roomκαι γράφοντας ; ) : D: P μαλακίες,
στέλνοντας gifts n fives!
Είχαμε ελευθερία, αποτυχία, επιτυχία και υπευθυνότητα και μέσα από όλα
αυτά μάθαμε και ωριμάσαμε.
Δεν θα πρέπει να μάς παραξενεύει που τα σημερινά παιδιά είναι
κακομαθημένα, χαζοχαρούμενα, απαθή, emo, trendy!!
Αν εσύ είσαι από τους «παλιούς/ες»... συγχαρητήρια!
Είχες την τύχη να μεγαλώσεις σαν παιδί