ΤΟ ΨΑΡΕΜΑ ΚΑΙ ΤΑ ΜΥΣΤΙΚΑ ΤΟΥ

Κύριοι (και κυρίες), η ιστορία έχει ώς εξής:

Τες τελευταίες λλίες εβδομάδες, η γυναίκα μου αποφάσισε να ασχοληθεί και αυτή με το ψάρεμα "ενεργά", αντί απλά να κάθεται πάνω στην καρεκλούα της τζιαι μετά απο κανένα δίωρο να...βαρκέται.
Η κουμέρα της με τον άντρα της (ο οποίος εψάρευκε αρκετά πριν χρόνια τζιαι εθυμήθηκε την "τέχνη") ακολούθησαν τζιαι τούτοι, τζιαι έτσι επήαμε για 4-5 νυκτερινά ψαρέματα ούλλοι μαζί τες τελευταίες μέρες.

Ως τωρά, τίποτε το παράξενο: Εν καλοκαίρι, το να στήσεις 2-3 καλάμια πάνω στην άμμο τζιαι να καρτεράς κανένα μούρμουρο έννεν τόσο δύσκολο για οποιοδήποτε.
Τες πρώτες 3 εξορμήσεις, ήμουν ο "μάγκας" της υπόθεσης να πούμε: Έσαζα τους τα καλαμούθκια τους, εδόλωνα τους, εξηγούσα τους με ύφος δόκτωρα πότε να πιάσουν το καλάμι στα σιέρκα τζιαι να φκάλουν το ψάρι έξω κ.λ.π. Εφκάλαμε αρκετά ψαρούθκια, κάποιοι μούρμουροι ήταν ωραίοι, εφκήκαν τζιαι 2-3 μελάνες, εδεκτήκαν την απελευθέρωση των μικρών ψαρκών, ούλλα καλά.

Η γυναίκα μου, πιό layed-back τύπος, ήβρε το στοιχείο της: έσυρνε το δόλωμα μέσα, έβαλλε το καμπανελλί τζιαι εκάθετουν.
Η κουμέρα επειδή εβαρκέτουν, επροτιμούσε να να κρατά το καλάμι στο σιέρι τζιαι να φέρνει σιγά-σιγά το δόλωμα έξω. Εκάρφωνε αέρα τες πιό πολλές φορές που ένιωθε τσίμπημα, αλλά έφκαλλε τζιαι τζιήνη κανένα ψαρούι μέσα-μέσα.

Υπόψη ότι τζιαι οι θκυό ερίχαν στη φοβερή απόσταση των 10 μέτρων μάξιμουμ (αφού πρώτα εκκαθαρίζαμε την παραλία που τους περαστικούς).

Τα πιό μεγάλα κομμάτια που εφκήκαν, ήταν ένας μούρμουρος 40+ πόντους, τζιαι μια τσιπούρα ολόχρυση αλανιάρα του κιλού. Ποιός τα έφκαλε; Ο μάγκας Someone με τους οπτικούς ειδοποιητές του, τα παράμαλλα του 1.5+ μέτρου τα ωραία του καλάμια τζιαι την "σωστή" παρουσίαση του δολώματος;

Όι κυρίες και κύριοι: Έφκαλε τα η...κουμέρα. Τον μούρμουρο με ακροβάτη, τζιαι την τσιπούρα με καλαμάρι.

Τύχη του πρωτάρη σίουρα δεν είναι. Απλά φαίνεται ότι ο "επιθετικός" τρόπος ψαρέματος (να προκαλείς τα μεγάλα κομμάτια να μουντάρουν το δόλωμα ακόμα τζιαι αν δεν "τσιμπούν" γενικά) εν η απάντηση για ποιό ποιοτικά ψαρέματα.

Επειδή λοιπόν...αντρέπουμε να τη ρωτήσω ( ) για το τί έκαμε ακριβώς, βάλλω το σαν θέμα συζήτησης:
Πώς αντιδράτε όταν δεν "τσιμπά" ή όταν ο τόπος εν γεμάτος μικρόψαρα τζιαι δεν σου αφήνουν δόλωμα πάνω; Πιστεύκετε ότι το "scratching" αποδίδει πάντα, τζιαι όσοι το "κατέχουν", πώς το κάμνετε;

Στην τελική, αξίζει να στήνουμε 4-5 καλάμια στη σειρά τζιαι να καρτερούμε, ή να κρατούμε ένα καλάμι στο χέρι, τζιαι τί καλάμι θα ήταν καλλύττερο για τούτο το ψάρεμα;


ΥΓ: Τις φωτογραφίες των ψαριών θα τις στείλω στον Πανίκκο να τις περάσει, γιατί εν μπορώ να τις περάσω που το κινητό μου στο pc.

εγω ειμουν παντα της αποψης οτι οσο πιο λιτο ειναι το παραμμαλο τοσο το καλυτερο γιαυτο ακομα κανω casting με ελια βαριδι και παραμμαλο 1.5μ μοναγγιστρο

AggelosLRK wrote:εγω ειμουν παντα της αποψης οτι οσο πιο λιτο ειναι το παραμμαλο τοσο το καλυτερο γιαυτο ακομα κανω casting με ελια βαριδι και παραμμαλο 1.5μ μοναγγιστρο

Μα τζιαι εγώ έτσι τα προτιμω τες παραπάνω φορές.
Τη διαφορά έκαμε την ξεκάθαρα η σταθερή κίνηση του δολώματος, όι η διαφορά στο πώς ήταν τα παράμαλλα (που ήταν ίδια).

απο τα λεγομενα σου υποθετω πως τα ψαρια ηταν απλα στα ξεβαθα εφοσον οι κυριες εριχναν στα 10μετρα και εσυ υποθετω καμα 40αρια?
Τωρα ψηνω και την γυναικα μου να ψαρευει που και που μαζι μου

καλός σας βρήκα , οι φωτογραφίες το ψαριών που έβγαλαν οι κυριες , δεν εχουμε υπόθεση

Τζιήνη εν η τσιπούρα ρε, ο μούρμουρος πού ένει;

εν φαίνεται καθαρά αλλα εν πειράζει

Όταν είχα πάει για ψάρεμα στην Ελλάδα πριν από μερικά χρονια, έριχνα τα καλαμια μου μέσα, με τα κουδουνάκια τους και περίμενα, περίμενα τίποτα. Δυο τύποι τοπακες, είχαν ξετρελαθεί στο ψάρι. Συνεχώς βγάζαν μουρμούρες. Στην πολύ ώρα, τους πλησίασα και ρώτησα πως ψαρεύουν. Μου είπαν πως (όπως όλοι ξέρουμε) οι μουρμούρη βόσκουν σε γραμμή οριζόντια με την ακτή. Αν βρίσκονται στα 10 μετρα, στα 30 μετρα η στα 40 από την ακτή είναι άλλο θέμα. γιαυτο και αυτοί, ρίχναν τις πετονιες τους μέσα και σιγά σιγά τύλιγαν την μισίνα τους προς τα έχω. Μόλις δέχονταν μια τσιμπιά, σταματούσαν, και, βάζαν σημάδι στην μισίνα, ένα stopper. Όντως κάνει δουλειά. τώρα για λαβράκια και κυνηγούς, ναι όταν δεν τσιμπούν, καλο κάνει να το τραβάς σιγά σιγά.!

Το κόλπο αυτό το έκανα όταν είμουν γύρω στα 12, (όι πως τωρά εμεγάλωσα και πολύ!!!) και επελάνισκα τον παπά μου, βασικά έσιρνε μου το καλάμι μέσα γιατί εν ήξερα και έπιανα έτσι τσιπούρες και πέστροφες στα φράγματα εκεί που οι άλλοι εν επιάναν λέπι...Τωρά που 'εμεγαλώσαμε' εν το καταδεχούμαστε και στήνουμε τέσσερα θηρία surfcasting καλάμια και καρτερούμε.. Ε πόσο να πάει η κουβέντα, 'έκλεψε' το παλιό μου σύστημα ο παπάς μου μια νύχτα και έκαμεμε ρεζίλι, έφκαλε ωραίους μουρμουρους...

Φιλε μου το τραβηγμα του δολωματος κανει το ψαρι να ορμησει στο δολωμα για να μην το χασει Το καλιτερο μολυβι ειναι το συρεαρωτο(ΕΛΙΑ) ενα πολυ ψιλο παραμαλακι τουλαχιστον 1μ με αορατι μισινεζα και οσο το δυνατον ποιο ψυλο στριφταλι . Πρην λιγο καιρο ειχαι η κρατικοι μας tvενα ντοκηματερ με τις μουρμουρες και ΑΚΟΛΟΥΘΟΥΣΑΝ ΤΗ ΓΡΑΜΜΗ ΠΟΥ ΑΦΗΝΕΙ ΤΟ ΜΟΛΥΒΙ και απο οτι ελεγε το περνανε για δρομο του σκουλικιου Εγω αν θες να σου πω τι κανω ριχνω μεσα 3 καλαμια σε διαφορετικο βαθος και το τεταρτο στο χερι προσεξε τωρα 3 ψαρια στο καλαμι του χεριου οταν τα ψαρια ψευτοτζιμπανε και ας πουμε ενα απο τα 3 καλαμια Οταν ομως ειναι η μερα τους ειναι το ιδιο Αξεχασα να σου πω να μην καπνιζεις και να μην πλενεις τα χερια σου με μοσχοσαπουνα ουτε αρομα

Συμφωνώ απόλυτα, επίσης η άμμος που σηκώνεται από το βαρίδι παίζει σημαντικό ρόλο. Ήδη πολλές εταιρίες κυκλοφόρησαν στην αγορά μολύβια με εξωγκώματα για να σέρνονται στους αμμώδεις βυθούς και να τραβούν τα ψάρια..

konstantinos kalogir wrote: Ήδη πολλές εταιρίες κυκλοφόρησαν στην αγορά μολύβια με εξωγκώματα για να σέρνονται στους αμμώδεις βυθούς και να τραβούν τα ψάρια..

Εδώ και χρονια κυκλοφορούν

επίσης υπάρχουν και τα μολίβια φωσφορου όπου έλκουν τα ψάρια (μιλώ για νυυχτερινό ψάρεμα),με αρκετά καλά αποτελέσματα στο ψάρεμα τις μουρμούρας