Γεια σας φίλοι του φόρουμ.
Καταρχήν θέλω να ζητήσω συγγνώμη που δεν ασχολήθηκα με το συγκεκριμένο θέμα (ξέρω πως εν χρωστώ κανενού συγγνώμη κτλ) αλλά πρώτον εγώ άνοιξα την συζήτηση για την συγκεκριμένη λίμνη και δεύτερο μένω Αρχάγγελο και θα έπρεπε να είμουν που τους πρώτους που θα εβουρούσαν το συγκεκριμένο ζήτημα. Το θέμα είναι πως είχα περάσει μια πολύ δύσκολη και άσχημη χρονιά στην Αγγλία χωρίς να κατεβώ Κύπρο, και αν πέρσυ έμπαινα λίγο στο φόρουμ να βλέπω φωτογραφίες και να διαβάζω τις συζητήσεις για να ξεχνιούμαι και να σπάζω λίγο την ρουτίνα, εσυνειδητοποίησα πως εν κακό που μου έκαμνε και εγύριζεν μου που είμουν στην ξενιτιά. Εν ξέρω γιατί φέτος ήταν τόσο έντονο, έχει πολλά χρόνια που είμαι εξωτερικό, ίσως με τις έντονες δυσκολίες ο άνθρωπος να το έχει να σκέφτεται το σπίτι του, και ίσως να εξιδανικεύει τη ζωή που είχε παλιά και που θα μπορούσε να είχε τώρα. Ένυγουέι, το θέμα είναι πως για διάφορους λόγους εγώ είχα χαθεί λίγο από το φόρουμ, και μου είχε διαφύγει εντελώς τούτη η συζήτηση. Το θέμα της λίμνης του Μαγγλή το νιώθω ιδιέταιρα έντονα επειδή λόγω των πολλών αναμνήσεων ο συγκεκριμένος χώρος κρατά μια ξεχωριστή θέση στην καρδιά μου. Θυμάμαι να είμουν 11-12 χρονών και να κανονίζαμε πρωινό ψάρεμα με τον κολλητό μου στον Μαγγλή. Να έπειθε τη μάνα του να έμενε σπίτι μου το βράδυ, να περνούσαμε τη νύχτα μας φτιάχνοντας καλάμια και βρίσκοντας τρόπους να πάμε το πρωί. Φανταστείτε σκηνή, στις 5 το πρωί, 2 μιτσιούς στο δρόμο με τα ποδήλατα τους, και ο καθένας να έχει πάνω στην κεντρική ράβδο του ποδηλάτου του τελλαρισμένο ένα 5μετρο απίκο, να εξέχει τζαι μπροστά τζαι πίσω
, καππελούθκια πλατύγυρα, σακίδια και τα λοιπά συναφή
. Ήταν οι εποχές που το μέγεθος του ψαριού έν ήταν η πρώτη πρωτεραιότητα, ήταν ο συνολικός αριθμός. "Είμαι 2 κυπρίνους πουπάνω σου ρε, έχω σε σήμερα", "Κάτσε και εννά πιάσω 2 μαζί τωρά, εννα δείς!". Ήταν οι εποχές που κατά τις 7-8 το πρωί θα έρχονταν στην βόλτα τους κάτοικοι της περιοχής, είτε για να πάρουν το σκυλί βόλτα, είτε απλά για να κάνουν ένα περίπατο πριν γίνει η ζέστη αφόρητη. Ήταν η εποχή που ο κόσμος θα σταματούσε, θα έλεγε ένα καλημέρα, θα ρωτούσε αν επιάσαμε τίποτε, και θα έφευγε με ένα καλό λόγο για καλή τύχη. 15-16 χρόνια μετά, τα οποία περάσαν χωρίς καν να το πάρουμε είδηση, και βλέπω πως οι εποχές αλλάξαν, οι ανθρώποι αλλάξαν, μαζί τους και γώ. Ίσως ο Μαγγλής να μην είναι και η πιο όμορφη λίμνη, ίσως να έγινε ένα σκουπιδαριό. Προσωπικά τούτο που βλέπω είναι την πόλη μου να αναπτύσσεται, να μεγαλώνει, να προσπαθεί να καταλάβει κάθε κενό χώρο στο διάβα της, δέντρα να πέφτουν κάτω που τις μπουλντόζες στο όνομα της "ανάπτυξης". Η λίμνη του Μαγγλή όμως ήταν πάντα εκεί, να επιμένει, να σφύγγει ο κλοιός με τα μπετόν γύρω της, αλλά αυτή ανεπηρέαστη. Ξέρω πως ίσως να κατηγορηθώ για ανθρωπομορφοποίηση μιας λίμνης
, αλλά ειλικρινά το κάνω χωρίς να το ελέγξω. Ίσως επειδή για μένα η λίμνη του Μαγγλή ήταν ένα κοινό μυστικό μεταξύ των κατοικων της περιοχής, μια μικρή όαση στην πόλη, ένας τόπος συναπαντήματος, έστω απλά για ένα φευγαλέο καλημέρα μεταξύ αγνώστων όταν περνούσαν δίπλα στο μονοπάτι γύρω από το νερό.
Η στάση της εκκλησίας με πλήγωσε, έστω και αν έκανε πίσω τώρα. Δεν θέλω να ακούω για παπάδες ππαραδόπιστους, που δεν ξέρουν πόσα έχουν και θέλουν κι'άλλα. Ήρθα πριν λίγες μέρες πίσω Κύπρο -μάλλον μόνιμα πλέον- και ξέρω πως ήρτα σε ένα τόπο που η φωνή μου δεν ακούγεται. Δεν ανήκω σε κάποιο κόμμα, δεν έχω κάποιο μέσο, δεν ξέρω τηλέφωνα και ονόματα. Φεύγω που μια χώρα που ο καθένας έχει φωνή, από μια χώρα που αν πάρεις τηλέφωνο να κάνεις κάποια καταγγελία για μια περιβαλλοντική παρανομία, ή έστω για μια πρόταση για το πώς κάτι θα μπορούσε να γίνει καλύτερα, οι αρμόδιοι θα σε πελλανίσκαν στα τηλέφωνα για τις επόμενες 2 βδομάδες δίνοντας σου αναφορά για την πρόοδο της πρότασης/καταγγελίας σου, και στο τέλος θα σου στέλναν γράμμα για να σε ρωτήσουν αν είσουν ευχαριστημένος με τον τρόπο που χειριστήκαν το ζήτημα (με πληρωμένο γραμματόσημο για να τους στείλεις πίσω γράμμα με τις απόψεις σου). Αλλά κινήσεις σαν αυτές που έκανε ο δήμος Λακατάμιας, και ανθρώποι σαν την Άντζη που τρέξαν το θέμα και το νιώσαν και προσπαθήσαν να φέρουν και άλλους μαζί τους, με κάνουν να βλέπω μπροστά με λίγη ελπίδα. Θέλω να συγχαρώ και να ευχαριστήσω τους φίλους που το φόρουμ που επήραν από τον ελεύθερο τους χρονο για να ασχοληθούν με το συγκεκριμένο θέμα (αν εκατάλαβα καλά, ήρταν και που την Λεμεσό έτσι?). Μπράβο σας ρε παιδία, μακάρι να είμουν και γώ εδώ να έβαζα και γώ το λιθαράκι μου, αυτή τη στιγμή θα ένιωθα πολύ καλύτερα αν το έκανα. Αν βρώ χρόνο σήμερα το απόγευμα θα πάω μια βόλτα απο κεί να δώ σε ποια κατάσταση είναι, αν και αν όλο το χειμώνα δεν αφήσαν νερό να μπεί μεσα, πολύ θολό το βλέπω να αντέξει το φετινό καλοκαίρι.
Θα σας ενημερώσω
Γιώργος
Από την άλλη... ο "Κύκκος" έκλεισε τον παραπόταμο που τροφοδοτά την λίμνη με νερό 
