caveman wrote:chrysanthos9 wrote:AggelosLRK wrote:το πιο παράξενο μου ψάρι ήταν 1 gourounopsaro , ήμουν 13 χρόνον τότες στη ρόδο και το έπιασα με match
πιθανότατα να υπάρχει που πριν να γενιθούμε εμείς... επιδεί εμείς σε τούντον τόπο είμαστε σε όλα(ΠΡΟΠΆΝΤΟΣ στο ψάρεμα) καθηστερημένοι, δεν σημαίνει πως είναι και ο υπόλοιπος κόσμος... έτσι γενικά, μια τεχνική ψαρέματος για να φτάσει, από τον υπόλοιπο πλανήτη γη, στην Κύπρο, πέρνει της λίγο-πολύ 20 με 30 χρόνια!!!!!(σε κάπιες περιπτόσεις πολύ περισσότερο!)
Κοίταξε την προηγούμενη μου απάντηση.....
Α ρε Χαραλάμπη και Άγγελε, αναμνήσεις που μου φέρνετε... Που "παλιούς καλούς καιρούς".
1983, σε συγκεκριμένη παραλία της Λάρνακας, ψαρεύοντας με 3μετρη αντένα κεφαλούθκια πιάνω κάτι που παλεύκει φοβερά. Βουρώ λλίο που πίσω του, εν καταλάβω τι είναι, βγαίνει έξω.... Χελιδονόψαρο! Ολόκληρο χελιδονόψαρο, 25 εκατοστά, που ΥΠΟΤΙΘΕΤΑΙ ζει μόνο σε βαθιά νερά (εκεί που το έπιασα είχε δεν είχε μισό μέτρο νερό!). Πιασμένο κανονικά που μες το στόμα σε ζυμάρι!
1984, Ίδια παραλία, 5μετρη αντένα, "ισοφαρίζω" τον Άγγελο. Μέχρι σήμερα δεν θα ήξερα τι ψάρι ήταν αλλά συμπτωματικά τότε κυκλοφόρησε ένα ημερολόγιο του τοίχου με υποβρύχιες φωτογραφίες του Ανδρέα Δημητρόπουλου - και το είχε μέσα ως "γουρουνόψαρο"!
Και τέλος, 1986, ΙΔΙΑ ΜΑΓΙΚΗ παραλία. Πάλι ψάρεμα για κέφαλους, πάλι με αντέννα (μια 4μετρη Daiwa που την έχω ακόμη!), από τις 12 ως τες 5 το απόγευμα ούτε τσίμπημα. Είχα μαζί μου ένα σάντουιτς με χαλλούμι. Λέω "αφού στο ζυμάρι βάλλουμεν νορό του χαλλουμιού, γιατί να μεν βάλω χαλλούμι στο αγκίστρι"? Βάλω το χαλλούμι, έμεινεν εν έμεινεν 30 δευτερόλεπτα μέσα, πάει ο φελλός κάτω, διπλώνει η αντεννούα, βουρ ο πελλός πίσω που το ψάρι που επάλευκε πάρα πολλά. Πρέπει να με επήρε 50 μέτρα δεξιά πριν ποκάτσει, μετά με την βοήθεια του κύματος έφκαλα το έξω. Αααααααααα!!!!! που λαλεί κι ο φίλος μου ο Χαραλάμπης! Έτσι πράμα δεν επερίμενα να δώ! Ήταν ένας Squalus acanthias, καρχαριάκι που τότε το ήξερα μόνο από το βιβλίο του Μαρσέλλου. Αυτό που έχει ένα μεγάλο κοκκάλινο αγκάθι μπροστά απ'το ραχιαίο πτερύγιο. Ήταν μωρό, 40 εκατοστά μήκος, λεπτός. Το χαλλούμι το έκαμε μια μπουκιά! Εννοείται σταμάτησα το ψάρεμα, χόρευα σαν τρελλός! Τότε δεν ήμουν και πολύ φωτογράφος, ούτε είχα συναίσθηση τι είναι το c&r, έτσι επήρα το σπίτι για να το βαλσαμώσω με φορμαλδεΰδη. Δυστυχώς εχάλασε το ψυγείο, ώσπου να το αντιληφθούμε έλιωσε ολόκληρος, αλλά το αγκάθι της ράχης έμεινε και το έχω ακόμη. Για χρόνια ήταν μες την κασιούα μου για "γούρι"! Και αυτός σε μισό μέτρο νερό, 3-4 μέτρα από την παραλία!
Πάντως, έχει πάρα πολλά χρόνια να πιάσω κάτι παράξενο.... Δεν ξέρω αν φταίει ο τρόπος που ψαρεύω ή αν αχρηστέψαμε τελείως τις θάλασσες μας, αλλά...
ΥΓ. Το χελιδονόψαρο το έχω τυπωμένη φωτό, το γουρουνόψαρο το έφαγαν οι γάτοι
, το αγκάθι είναι στην Λάρνακα. Γυρεύοντας τωρά καμιά φωτό ανακάλυψα με λύπη ότι στον Ατλαντικό ο πληθυσμός του είδους αυτού καρχαρία έχει μειωθεί κατά 95% λόγω υπεραλιείας και τώρα είναι προστατευόμενος. Δεν ξέρω πόσο κοινός είναι στα νερά μας. Στην φωτό μπορείτε να δείτε το αγκαθάκι μπροστά απ'το ραχιαίο πτερύγιο...