Μια φορά κι ένα καιρό ήταν η κοκκινοσκουφίτσα (συναγριδούλα) που σουλάτσαρε αμέριμνη στο δάσος
(βυθό φυκιάδες) μαζεύοντας λουλουδάκια (παπαδίτσες) να τα πάει στη γιαγιά της που ζούσε στη άλλη άκρη του δάσους
(αποχή της ποσειδονείας)
Τα πονηρά ένστοικτα του Κακού Λύκου (ψαροκυνηγού) τον οδήγησαν στο σπίτι της γιαγιάς...
Μόλις ο λύκος φτάνει εκεί χλαπακιάζει την γιαγιά (ελέγχει την αποχή) και κρύβετε στο κρεβάτι της φορώντας τα ρούχα της
(ξεκινά τα καρτερία παραλαγμένος στην αποχή)....
Όταν έρχεται η κοκκινοσκουφίτσα στο σπίτι και βλέπει τον λύκο ντυμένο γιαγιά διστάζει στην αρχή...
( η συναγριδούλα φτάνοντας στην αποχή βλέπει μια γνώριμη σιλουέτα να κάνει πως κρύβεται.... Ωχ μεζές
χταπόδι σκέφτεται μα διστάζει...) Μετά από κάποιες ηλίθιες ερωτήσεις η μικρή κοκκινοσκουφίτσα πείθετε από τον κακό λύκο πως είναι η γιαγιά και τρέχει στην αγκαλιά της/του
Τότε αυτός με μια γρηγόρη κίνηση χλααααααπ καταβροχθίζει την μικρή και αβοήθητη κοκκινοσκουφίτσα
(μετά από μερικές βόλτες στα όρια της βολής του ψαροκυνηγού η μικρή συναγριδούλα αποφασίζει να πάει προς τον μεζέ...
Άμεσος τότε ο ψαροκυνηγος από θύμα μεταμορφονεται σε θύτη
και με μια γρηγόρη κίνηση η 6μισάρα βεργα με την ώθηση των 2 ταχύτατων λάστιχων του μεγάλου όπλου διαπερνά την πανέμορφη σιλουέτα της μικρής συναγριδούλας βάρους 4ρων κιλών...)
