ΤΟ ΚΑΦΕΝΕΙΟ ΤΩΝ ΚΥΝΗΓΩΝ ΚΑΙ ΨΑΡΑΔΩΝ !

[Captain theodoros]

καλησπερα στα παιδια μας

[paulos charalambous]

καλησπερα στα παιδια μας

καλησπερα καπετανιο πως πανε τα μποφορια?

[Captain theodoros]

Παύλο έκατσαν λίγο , εάν μέχρι το σούρουπο σταματήσουν θα πάω για συρτή

[paulos charalambous]

Παύλο έκατσαν λίγο , εάν μέχρι το σούρουπο σταματήσουν θα πάω για συρτή

και εγω αυριο για ψαροτουφεκο αν ολα παν καλα

[Captain theodoros]

Να προσέχεις φιλαράκι , καλό βράδυ

[Captain theodoros]

Καλησπερα ψαράδες .

[MariosK]

Καλησπέρα Καπετάνιο!

[Captain theodoros]

Καλησπέρα Καπετάνιο!

Είσαι καλα αρχηγέ

[MariosK]

Μια χαρά είμαι, όσο γίνεται δηλαδή 2 βδομάδες έξω από την θάλασσα λόγο δουλειάς και καιρού...

Εσύ?

[Captain theodoros]

Μια χαρά είμαι, όσο γίνεται δηλαδή 2 βδομάδες έξω από την θάλασσα λόγο δουλειάς και καιρού...

Εσύ?

Καλα όλα ωραία αρχηγε .

[Captain theodoros]

καλημερα καλη εβδομαδα σε ολους

[EVANTHIS LOIZOU]

Καπετανιε μου! Καλη σου μερα
Μου αρεσε πολυ μια ρυση του Παναγιωτη του Κουρουμπλη
Παρε ενα σβωλο Μητρο,
και διωξ'εκεινα τα σκυλλια που σου χαλουν το φυτρο

Μαραζωνουμε καπετανιε μου να βλεπουμε τι γινεται. Την καταντια μας.
Ευτυχως που εχουμε και την ΓΑΛΑΝΗ και μας δινει λιγη παρηγορια.
Ελπιζω συντομα να βρεθουμε να τα πουμε εκει στα μερη σου η στον Καλαμο.

[Captain theodoros]

Καπετανιε μου! Καλη σου μερα
Μου αρεσε πολυ μια ρυση του Παναγιωτη του Κουρουμπλη
Παρε ενα σβωλο Μητρο,
και διωξ'εκεινα τα σκυλλια που σου χαλουν το φυτρο

Μαραζωνουμε καπετανιε μου να βλεπουμε τι γινεται. Την καταντια μας.
Ευτυχως που εχουμε και την ΓΑΛΑΝΗ και μας δινει λιγη παρηγορια.
Ελπιζω συντομα να βρεθουμε να τα πουμε εκει στα μερη σου η στον Καλαμο.

Πως μας πήγαν έτσι πατριώτη μου , αληθινά δεν ξέρω τι να κάνω εχω δυο κόρες τις εχω σπουδάσει η μια είναι 27 και η άλλη 23 και τα δυο πανεπιστήμιου παιδιά , αυτό με κρατά λεβέντη μου ίσως θα είχα πάει στο άγιο όρος δεν μπορώ να βλέπω που έφτασε η χώρα μας , κάποτε ήμουν στο Παρίσι και όταν με ρωτούσαν από που είσαι φούσκωναν τα στήθια μου από υπερηφάνεια που έλεγα ΕΛΛΗΝ . Τώρα μας αποκαλούν κλέφτες τεμπέληδες , αγαπητέ πατριώτη από 8 χρονών δουλεύω στην οικοδομή ακριβώς δούλεψα 50 χρόνια έφαγα την ζωή μου στην οικοδομή το αποτέλεσμα δεν μου αρέσει να μου λένε την χώρα μου κλέφτες κλαίω φίλε πολύ πίκρα ........

[inglese.fishing]

"O Φωτεινός" του Βαλαωρίτη

Παρ ' ένα σβώλο Μήτρο,
και διώξε εκείνα τα σκυλιά που μού χαλούν το φύτρο.
Ο χερουλάτης έφαγε τ ' άχαρα δάχτυλά μου
και στην αλετροπόδα μου έλυώσαν τα ήπατα μου.
Δυο -μήνες έρεψα εδεδώ εσάπησα στη νόπη
μ ' αρρώστια, με γεράματα! Βάσανα, νηστεία, κόποι
γι ' αυτό το έρμο το ψωμί! Καί τώρα που προβαίνει
σγουρό, χολάτο από τη γη, που πριν το φαν, χορταίνει
τα λιμασμένα μου παιδιά, να το πατούν εμπρός μου
με τόση απίστευτη απονιά, οι δυνατοί του κόσμου;

http://servouvillage.blogspot.com/2011/01/o.html

Με το πρώτο άσμα βρισκόμαστε τον Νοέμβριο του 1356, σ ' ένα κτήμα κοντά στο χωριό Σφακιώτες, της Λευκάδας. Το νησί, το κυβερνάει ο νέος αφέντης από τη Βενετία, ο Τζώρτζης Γρατσιάνος. Ο Γρατσιάνος, έχει βγει για να κυνηγήσει με τη συνοδεία του, καβάλλα στ ' άλογα. Με τ' άλογα και τα λαγωνικά του, περνάνε περήφανοι μέσα από τα χωράφια, κάνοντας ζημιές χωρίς να γνοιάζουνται για τον κόπο και το ψωμί των φτωχών χωρικών. Έτσι, φτάνουν και στο χωράφι του Φωτεινού, του αρχαίου Κλέφτη και πολέμαρχου, που έχει πια πατήσει τα εβδομήντα. Ο Φωτεινός, δουλεύει το χωράφι του, με το γιο του το Μήτρο. Βλέποντας ο Φωτεινός τα σκυλιά του Γρατσιάνου να κάνουν ζημιές στο σπαρμένο του χωράφι, προστάζει το γιό του, να τα διώξει τα σκυλιά, πετροβολώντας τα. και του αγριοφωνάζει του γιού του με την παλαιά, ιεραρχική κυριότητα που είχαν οι πατέρες.
Η προσταγή του Φωτεινού, που εξυπακούει βέβαια μια πράξη και ασύνετη μα και τολμηρή, αρχίζει με την πασίγνωστη ρήση, που είναι και η αρχή του έπους, και που αμέσως ζωγραφίζει και το περήφανο, σκληραγωγημένο μέσα στα γερατιά του ήθος του Φωτεινού, και το πολύχρονο δέσιμο του με τη γη του και το χωράφι του, και την κατάντια του σκλάβου αγρότη που όλα του τα τρώει ο ξένος αφέντης. και η φράση είναι, «πάρε ένα σβώλο Μήτρο - και διώξε εκείνα τα σκυλιά που μου χαλούν το φύτρο!»
μα ο Μήτρος, είναι άψητο παιδί ακόμα, δε δείχνει να μοιάζει του πατέρα του, δειλιάζει τρομερά τον δυνατό και ξένο αφέντη. Έτσι, το έπος αρχίζει με μια πολύ ζωηρή αγροτική σκηνή, μέσα στην οποία εξαγγέλεται ο ηρωικός τόνος του έπους.


Παρ ' ένα σβώλο Μήτρο,
και διώξε εκείνα τα σκυλιά που μού χαλούν το φύτρο.
Ο χερουλάτης έφαγε τ ' άχαρα δάχτυλά μου
και στην αλετροπόδα μου έλυώσαν τα ήπατα μου.
Δυο -μήνες έρεψα εδεδώ εσάπησα στη νόπη
μ ' αρρώστια, με γεράματα! Βάσανα, νηστεία, κόποι
γι ' αυτό το έρμο το ψωμί! Καί τώρα που προβαίνει
σγουρό, χολάτο από τη γη, που πριν το φαν, χορταίνει
τα λιμασμένα μου παιδιά, να το πατούν εμπρός μου
με τόση απίστευτη απονιά, οι δυνατοί του κόσμου;

Απο μιας αρχής ο Βαλαωρίτης διαγράφει την ιδεολογική του τοποθέτηση μέσα στο έπος του. Ο Γρατσιανός, δεν είναι μόνο ο ξένος αφέντης. Είναι, γενικά, και ο δυνατός του κόσμου, - αυτός που έχοντας την υλική δύναμη των όπλων, καταπατάει κάθε λαϊκό δίκαιο, και δεν αφήνει το φτωχό να γευτεί το ψωμί που με τόσο κόπο το κερδίζει, καλλιεργώντας το χώμα του. Ο Φωτεινός, εξεγείρεται λοιπόν και κατά του κατακτητή που του στερεί την εθνική του ελευθερία, αλλά και κατά του εκμεταλλευτή που δε διστάζει, για να. διασκεδάσει στο κυνήγι, να ανασκολωπίσει το χωράφι του Φωτεινού, που μέσα από το χώμα του, αναθρώσκει η χορταστική ελπίδα του μελλοντικού ψωμιού του: το νέο αστάχι. Αλλά ο γιος, δεν συμμερίζεται την ψυχολογία του πατέρα. Αντιπροσωπεύει το πλήθος των δειλών και των υποταγμένων που με την αδράνειά τους, βοηθάν τον κατακτητή να διαιωνίζει την εξουσία του. Κι' έτσι, απαντάει φοβισμένος στον Πατέρα του, που τον έχει προστάξει να διώξει με σβώλους, τα σκυλιά από τα φύτρα του

[Captain theodoros]

"O Φωτεινός" του Βαλαωρίτη

Παρ ' ένα σβώλο Μήτρο,
και διώξε εκείνα τα σκυλιά που μού χαλούν το φύτρο.
Ο χερουλάτης έφαγε τ ' άχαρα δάχτυλά μου
και στην αλετροπόδα μου έλυώσαν τα ήπατα μου.
Δυο -μήνες έρεψα εδεδώ εσάπησα στη νόπη
μ ' αρρώστια, με γεράματα! Βάσανα, νηστεία, κόποι
γι ' αυτό το έρμο το ψωμί! Καί τώρα που προβαίνει
σγουρό, χολάτο από τη γη, που πριν το φαν, χορταίνει
τα λιμασμένα μου παιδιά, να το πατούν εμπρός μου
με τόση απίστευτη απονιά, οι δυνατοί του κόσμου;

http://servouvillage.blogspot.com/2011/01/o.html

Με το πρώτο άσμα βρισκόμαστε τον Νοέμβριο του 1356, σ ' ένα κτήμα κοντά στο χωριό Σφακιώτες, της Λευκάδας. Το νησί, το κυβερνάει ο νέος αφέντης από τη Βενετία, ο Τζώρτζης Γρατσιάνος. Ο Γρατσιάνος, έχει βγει για να κυνηγήσει με τη συνοδεία του, καβάλλα στ ' άλογα. Με τ' άλογα και τα λαγωνικά του, περνάνε περήφανοι μέσα από τα χωράφια, κάνοντας ζημιές χωρίς να γνοιάζουνται για τον κόπο και το ψωμί των φτωχών χωρικών. Έτσι, φτάνουν και στο χωράφι του Φωτεινού, του αρχαίου Κλέφτη και πολέμαρχου, που έχει πια πατήσει τα εβδομήντα. Ο Φωτεινός, δουλεύει το χωράφι του, με το γιο του το Μήτρο. Βλέποντας ο Φωτεινός τα σκυλιά του Γρατσιάνου να κάνουν ζημιές στο σπαρμένο του χωράφι, προστάζει το γιό του, να τα διώξει τα σκυλιά, πετροβολώντας τα. και του αγριοφωνάζει του γιού του με την παλαιά, ιεραρχική κυριότητα που είχαν οι πατέρες.
Η προσταγή του Φωτεινού, που εξυπακούει βέβαια μια πράξη και ασύνετη μα και τολμηρή, αρχίζει με την πασίγνωστη ρήση, που είναι και η αρχή του έπους, και που αμέσως ζωγραφίζει και το περήφανο, σκληραγωγημένο μέσα στα γερατιά του ήθος του Φωτεινού, και το πολύχρονο δέσιμο του με τη γη του και το χωράφι του, και την κατάντια του σκλάβου αγρότη που όλα του τα τρώει ο ξένος αφέντης. και η φράση είναι, «πάρε ένα σβώλο Μήτρο - και διώξε εκείνα τα σκυλιά που μου χαλούν το φύτρο!»
μα ο Μήτρος, είναι άψητο παιδί ακόμα, δε δείχνει να μοιάζει του πατέρα του, δειλιάζει τρομερά τον δυνατό και ξένο αφέντη. Έτσι, το έπος αρχίζει με μια πολύ ζωηρή αγροτική σκηνή, μέσα στην οποία εξαγγέλεται ο ηρωικός τόνος του έπους.


Παρ ' ένα σβώλο Μήτρο,
και διώξε εκείνα τα σκυλιά που μού χαλούν το φύτρο.
Ο χερουλάτης έφαγε τ ' άχαρα δάχτυλά μου
και στην αλετροπόδα μου έλυώσαν τα ήπατα μου.
Δυο -μήνες έρεψα εδεδώ εσάπησα στη νόπη
μ ' αρρώστια, με γεράματα! Βάσανα, νηστεία, κόποι
γι ' αυτό το έρμο το ψωμί! Καί τώρα που προβαίνει
σγουρό, χολάτο από τη γη, που πριν το φαν, χορταίνει
τα λιμασμένα μου παιδιά, να το πατούν εμπρός μου
με τόση απίστευτη απονιά, οι δυνατοί του κόσμου;

Απο μιας αρχής ο Βαλαωρίτης διαγράφει την ιδεολογική του τοποθέτηση μέσα στο έπος του. Ο Γρατσιανός, δεν είναι μόνο ο ξένος αφέντης. Είναι, γενικά, και ο δυνατός του κόσμου, - αυτός που έχοντας την υλική δύναμη των όπλων, καταπατάει κάθε λαϊκό δίκαιο, και δεν αφήνει το φτωχό να γευτεί το ψωμί που με τόσο κόπο το κερδίζει, καλλιεργώντας το χώμα του. Ο Φωτεινός, εξεγείρεται λοιπόν και κατά του κατακτητή που του στερεί την εθνική του ελευθερία, αλλά και κατά του εκμεταλλευτή που δε διστάζει, για να. διασκεδάσει στο κυνήγι, να ανασκολωπίσει το χωράφι του Φωτεινού, που μέσα από το χώμα του, αναθρώσκει η χορταστική ελπίδα του μελλοντικού ψωμιού του: το νέο αστάχι. Αλλά ο γιος, δεν συμμερίζεται την ψυχολογία του πατέρα. Αντιπροσωπεύει το πλήθος των δειλών και των υποταγμένων που με την αδράνειά τους, βοηθάν τον κατακτητή να διαιωνίζει την εξουσία του. Κι' έτσι, απαντάει φοβισμένος στον Πατέρα του, που τον έχει προστάξει να διώξει με σβώλους, τα σκυλιά από τα φύτρα του

+1000000000000000000000000000000000000000!!!!!!!!!!!!!!!!!!